Izabella Stachelska - Własna biblioteczka

Znalazłam to niedawno na półce do wzięcia 😁 Jak bym mogła nie zabrać! Wreszcie się dowiem, jak powinna wyglądać domowa biblioteczka, choć moje zasoby już dawno na tę nazwę nie zasługują (ze względu na rozmiary).

No i otóż tak. Biblioteczkę warto sobie założyć, ale trzeba o nią dbać nie tylko w zakresie okładania książek w szary papier, strzeżenia ich przed młodszym rodzeństwem oraz przed insektami. Należy otóż książki katalogować, inwentaryzować i klasyfikować, jak to widzicie w spisie treści.

Tak, należy założyć książkę inwentarzową i książkę ubytków 😂 Ba, nawet zrobić pudełka na katalog alfabetyczny i rzeczowy 😂 Wszystkiego można się tu dowiedzieć, są zreprodukowane karty biblioteczne, więc na ich wzór można sporządzić takowe własnoręcznie. 

Autorka pewnie skończyła bibliotekoznawstwo, więc dzieli się wiedzą, jak wygląda system UKD (Uniwersalna Klasyfikacja Dziesiętna) i jak to zastosować w domowym zaciszu.

Nie no, nie ma się co śmiać, chyba chodziło o to, żeby wychować nowe szeregi, które wzmocnią stare kadry biblioteczne. Bo innego celu w tym namawianiu, żeby prowadzić książkę ubytków za bardzo nie widzę 😁 

Z drugiej strony przecież sama katalog prowadzę, nie? Ale jak biedny uczeń ma kilkadziesiąt tomów w domu, to doprawdy raczej wie, co i gdzie ma... Sama jeszcze do niedawna wiedziałam ha ha.

Fajnie jednak było się zanurzyć w tę atmosferę ze szkolnych lat, poczytać o liniuszku (w nawiasie: ryga) podkładanym pod kartki w zeszycie inwentarzowym, o tym, jak zrobić pieczątkę czy wręcz ekslibris (tu już odpadłam normalnie, przy instrukcji sporządzania drzeworytu i linorytu). Zachwyciła mnie strona 104, gdzie okazało się, że mój osobisty sposób na odkurzanie czyli TRZEPANIE książek jest jak najbardziej polecany 😂 Bo ja je trzepię za oknem 😂 Raz na ruski rok, ale w lockdownie wytrzepałam wszystkie. Przy czym przypominam, że mieszkam na parterze, żebyście nie myśleli, że komuś na pranie... 

A na końcu książeczki jest bibliografia, to ja ją tu daję na wsiakij pożarnyj. Ona oczywiście obejmuje publikacje wydane do 1978 roku. A niektóre znam i mam!

To Czarno na białym kupiłam na allegro w czasach mojego szmergla rosyjsko/radzieckiego. Może kiedyś przeczytam? Jak bym tak wzięła i oddała te wszystkie biblioteczne tomy, które są w domu, to bym mogła nawet zaraz się za to zabrać...

A w Bibliotece Kraków są dwa punkty biblioteczne. Aż nabrałam ochoty, żeby pojechać i sprawdzić, jak to wygląda i dlaczego się tak nazywa. Tylko kiedy.

 

Znaliście te wszystkie serie? Bo ja nie. To pytanie bardziej do moich równolatków, ludzi z PRL-u.

No, a to już nie wróci, teraz studia obowiązkowe. Jak zawsze przypomina mi się koleżanka z klasy w liceum, która zapytana, na jakie studia się wybiera, powiedziała, że na bibliotekoznawstwo. Jednocześnie sama bez bicia przyznawała, że nigdy nie przeczytała żadnej książki poza lekturą 😂

Bibliografia, proszbardzo!

Wyd. Zakład Wydawnictw CZSR, Warszawa 1978, 119 stron

Seria: Biblioteka Spółdzielni Uczniowskiej

Zastanawiałam się, czy dać taki hasztag, ale nie ma sensu - pewnie nigdy więcej nic już nie znajdę. W internecie wyszperałam jedynie, że były wydane Akwarium i jego mieszkańcy oraz Żółwie w domu. Co po raz kolejny udowadnia, że nie wszystkie znajdziecie w internecie 😉

Z własnej półki

Przeczytałam 7 października 2023 roku

Z rozpędu wyjęłam moje książeczki na Pragę zza Glogera i policzyłam (nie mówię, że od razu skatalogowałam). Jest ich aktualnie 46. W przyszłym roku będzie mi potrzebnych 10 na maj i tyleż samo na sierpień. Zaszalałam, co? A jaki zapasik zostanie!

A teraz oddalam się w podskokach, Ojczasty zjadł kolację, posprzątane, mogę oglądać czwarty odcinek Dzieci Arbatu. Kocham ten serial! Kto widział, ten mnie zrozumie.