Isaac Bashevis Singer - Spuścizna

No i skończyło się, buuuuuu. Kalman umarł, Klara umarła, Szajndł umarła, cadyk Jochanan umarł. Zniknął świat, który zdawał się trwać od czterech tysięcy lat. Jedni wyemigrowali do Ameryki, inni do Palestyny. Pytania o sens życia, o istnienie Boga pozostały otwarte.

Półka ta sama co przy Dworze:

na tym samym regale:

Spuścizna stanowi całość z Dworem:

Częściowo powtórzone informacje na okładce:

A więc kontynuacja. Losy bohaterów, których czytelnik poznał we Dworze, toczą się różnymi ścieżkami. Obserwujemy zmagania Klary z pragnieniami, dla których odrzuca religię i mocowanie się z życiem lekarza Azriela, który chciałby uzyskać naukowe odpowiedzi na swe niekończące się pytania, a w rezultacie wraca do religii przodków, do tej spuścizny, która pozwala zająć właściwe miejsce na ziemi, powrócić do źródeł. Losy młodego pokolenia, które angażuje się w walkę rewolucyjną. Jedni dają się uwieść nowym ideom, inne wojskowym donżuanom...
Cudownie opisana Warszawa, ale także emigrancki Nowy Jork czy podróż statkiem przez ocean. Wspaniale nakreślone postaci, pełnokrwiste i żywe, a tak różne.

Niezapomniana lektura. Jeszcze mam głowę pełną jej bohaterów i zastanawiam się, co następnego wybrać do czytania z literatury pięknej, żeby się nie zawieść przez kontrast z twórczością Singera :)

Te same tytuły w serii KIK, bo ten sam rocznik - 1988:

Początek:

i koniec:

Wyd. PIW Warszawa 1988, wyd. II, 309 stron
Seria: KIK
Tytuł oryginalny: The Estate
Przełożyła: Irena Wyrzykowska
Z własnej półki (kupione w antykwariacie 27 kwietnia 1989 roku za 900 zł)
Przeczytałam 10 października 2014 roku