Jurij Trifonow - Dom nad rzeką Moskwą

To Kasia Eire jest wielką fanką Trifonowa i zaraziła mnie pasją :) Na razie przeczytałam tylko Zamianę i Dom nad rzeką Moskwą, ale mam jeszcze Drugie życie, a i w bibliotece coś się chyba znajdzie. Tak więc nie koniec na tym :)

Książka po zakupie została upchnięta byle gdzie, byle jak, w obliczu remontu, i tak na razie została:

Oczywiście na "nowym", "ostatnim" regale:

Informacja ze skrzydełka:

Tak sobie myślę, że zazwyczaj na początku powieści, gdy autor wprowadza głównego bohatera, czytelnik daje temuż bohaterowi pewien kredyt zaufania. Zaczyna darzyć go sympatią, przywiązuje się do niego - o ile oczywiście nie ma do czynienia od początku z czarnym charakterem.
Tak było i tym razem. Ot, zwykły człowiek, owszem, inteligent, a nie robotnik, ale nie żaden profesor i członek Akademii Nauk, jakiś tam drobny karierowicz, z mniej więcej ułożonym życiem osobistym, żoną, dorosłą już córką, właśnie dostają nowe mieszkanie i rozglądają się za odpowiednimi meblami. Przy tej okazji Glebow rozpoznaje w jakimś fizycznym, jak go określa, na podwórku domu meblowego - swego dawnego kolegę, ze szkoły i ze studiów. Ten co prawda udaje, że go nie zna, ale tej samej nocy telefonuje do niego na daczę i Glebow zaczyna snuć wspomnienia sprzed wielu lat, z czasów dzieciństwa i młodości. I tu, proszę państwa, powoli wyłania się obraz potwora, nasz kredyt zaufania diabli biorą i otwieramy szeroko oczy na ten niewiarygodny wizerunek oportunisty, idącego bez skrupułów po trupach (dosłownie!), niszczącego wszystko i wszystkich, a jednocześnie zachowującego pozytywny swój obraz, uważającego, że ma w życiu pecha, że taka to już krzycząca niesprawiedliwość, iż jednym jest dane wszystko, a innym nic (poza matką-bileterką w kinie), że niczemu nie jest winien, to okoliczności sprawiły, że wyszło jak wyszło.

Autor genialnie pokazuje, jak konformizm i oportunizm blisko towarzyszą naszemu życiu, jak łatwo się zaplątać w ich macki, zwłaszcza gdy ma się, niestety, giętki kręgosłup moralny i kompleksy wyniesione z domu i z dzieciństwa. Przemiana bohatera dokonująca się na naszych oczach jest przecież stopniowa, to nie staje się nagle, najpierw są drobne wzmianki świadczące jedynie o chęci wyjścia z własnego kręgu, poznania ludzi o innym ciężarze gatunkowym, co przecież samo w sobie nie jest jeszcze Złem, ale powoli tytułowy dom nad rzeką Moskwą, zamieszkały przez elitę, staje się symbolem wszystkich marzeń i aspiracji Glebowa, jego celem samym w sobie.

Świetne!

Tablica pamiątkowa na fasadzie domu nad rzeką Moskwą:

zdj./Wikipedia


Początek:

i koniec:

Wyd. Czytelnik Warszawa 1979, wyd.I, 191 stron
Tytuł oryginalny: Dom na nabierieżnoj / Дом на набережной
Przełożył: Ziemowit Fedecki
Z własnej półki (kupiona na allegro 13 sierpnia 2014 roku za 15 zł)
Przeczytałam 14 października 2014 roku