Georges Simenon - Maigret et la Grande Perche

Czyli Maigret i Wielka Tyka. Tyka była kiedyś prostytutką, stawiającą opór Maigretowi przy próbie aresztowania. Teraz zgłasza się do niego, by prosić o pomoc: jej mąż-kasiarz, Smutny Alfred, poszedł na skok do willi pewnego dobrze sytuowanego dentysty i tam natknął się na trupa kobiety, po czym uciekł, gdzie pieprz rośnie. Maigret odnajduje willę, dentyste i jego matkę, brak natomiast zony dentysty, która rzekomo wyjechała do ojczystej Holandii. Nie ma trupa, nie ma śladów po włamaniu Alfreda, ale Maigret czuje, że Holenderka nie żyje. Jak udowodnić zbrodnię dentyście?
Napisane w 1951 roku.
Przeczytałam 11 lipca 2012.

Ostatnimi czasy miałam parcie na komedie, więc obejrzałam taką krotochwilę pod tytułem Dieduszka choroszyj... no nie goworit kuda spriatał dieńgi (Dziadulo dobry, ale nie mówi, gdzie schował pieniądze) - to już chyba mówi wszystko :) Pieniądze trzeba odnaleźć za wszelką cenę, jakoś staruszkowi odświeżyć pamięć - maszynistka, której ten dyktuje swoje wspomnienia, chwyta się więc wszelkich sposobów, przy pomocy niekumatego męża i cwanego kombinatora, który akurat się napatoczył. Najśmieszniejsze chyba w tym wszystkim były właśnie dyktowane fragmenty wspomnień starca z czasów walki robotniczej, jak to na przykład Wołodia (Lenin) przyszedł pożyczyć trzy ruble przed pierwszym... tyle, że nie wszystko udało mi się zrozumieć :)

Po polsku z kolei obejrzałam klasykę komedii w wydaniu Leonida Gajdaja czyli Iwan Wasiliewicz zmienia zawód: inżynier Timofiejew konstruuje wehikuł czasu, za pomocą którego dwóch bohaterów trafia na dwór carski w XVI wieku, a z kolei prawdziwy Iwan Groźny dostaje się we współczesne czasy. Podobają mu się piosenki Wysockiego :)