Pisane łapą - z psiego przełożył Marian Orłoń

O książeczce napisała Lilybeth w komentarzu przy okazji poprzedniej powiastki Mariana Orłonia. Przemogłam się i pognałam do biblioteki, gdzie znalazłam zarówno Pisane łapą jak Kartki z ostatniej ławki. Niestety wydanie paskudne, na papierze dziewiętnastej klasy, bo to był środek kryzysowych lat osiemdziesiątych. Papier był wówczas tak cenny, że nawet nie dano czystej białej kartki zaraz po okładce, a przed stroną tytułową.
Na szczęście te braki wynagradza lektura uroczego opowiadania, napisanego psią łapą.

Oto bohaterowie naszej opowieści - emeryt Mateusz, pies Tymoteusz i papuga Apolonia:

Życie ich biegło spokojnie aż do dnia, gdy Towarzystwo Miłośników Ptaków Egzotycznych urządziło wielki konkurs gadających papug. A trzeba wiedzieć, że Apolonia była wielce wymowna :) Toteż cała trójka udała się w niedzielny poranek do remizy strażackiej, gdzie miało się rozegrać współzawodnictwo. Różne zdania wykrzykiwały biorące udział w konkursie papugi z całego miasteczka (Precz z zupą ogórkową!), ale Apolonia zakasowała je wszystkie wygłaszając całą Odę do papugi!

Toteż została zwyciężczynią konkursu i dostała tytuł Ptasiego Demostenesa oraz bukiet z jarzyn:

I znalazła się na wystawie, skąd pan Mateusz miał ją odebrać dopiero w poniedziałek rano. Cóż,kiedy wówczas okazało się, że klatka Apolonii jest pusta! Jedyny ślad, o jakim wspomniał Tymoteuszowi zaprzyjaźniony pies Bryś, nocny stróż, to tajemniczy samochód koloru jajecznicy... Bryś zapamiętał nawet rejestrację, z której wynikało, że auto pochodziło z Gąsek Dużych, odległych od miasteczka o 20 kilometrów. Dzielny Tymoteusz postanowił wyruszyć na poszukiwanie wehikułu, zaczaił się więc w krzakach w pobliżu gospody, skąd miał nadzieję zabrać się jakimś psim autostopem. Zmrok zapadł, Tymoteuszowi coraz bardziej burczało w brzuchu, a tymczasem z gospody napływały smakowite zapachy:

W końcu pies usłyszał turkotanie wozu i jakieś przejmujące psie głosy. To był wóz rakarza!

Tymoteusz, obdarzony wielki sprytem, uwolnił zza krat trzech braci w biedzie, którzy w zamian postanowili pomóc mu w odnalezieniu Apolonii. Trop wiódł do cyrku...

Początek:

i koniec:

Wyd. Wydawnictwo Poznańskie Poznań 1984, wyd. IV, 64 strony
Ilustrowała: Ewa Salamon
Pożyczone z biblioteki na Rajskiej
Przeczytałam 27 kwietnia 2014