Krzysztof Jakubowski, Konrad Myślik, Małgorzata Skowrońska - Spacerownik krakowski 2

Za cracovianami tak w ogóle się tęskni... ale do przeczytania jednym ciągiem Spacerownika zachęcił mnie jeden z czytelników pod postem, w którym donosiłam o tegoż zakupie. Dlaczego numer 2? Proste - nie mam numeru 1. Kolejny skandal. Jak się te Spacerowniki ukazały w wersji kompaktowej, pomyślałam sobie - po centusiowsku - że przecież mam oryginalne broszurki, dołączane do wtorkowego bodajże (a może czwartkowego?) wydania Gazety Wyborczej przed kolejnymi terminami spacerów. Zdaje mi się, że to nie była wyłącznie inicjatywa krakowska, że i w Warszawie takie Spacerowniki wychodziły i może jeszcze gdzieś...

Półka (obok inne wydawnictwa Agory):

i regał:

Więc - jak wspomniałam - mam je.

Ale korzystanie z takich luźnych gazetek to nie to samo, co ze spinającej je wszystkie książki. Gdzieś tam upchnięte, prawie zapomniane. Toteż któregoś dnia zmobilizowałam się i nabyłam wydanie książkowe. Dlaczego tylko drugie? Pierwszego już nie było? Nie pamiętam. A teraz okazuje się, że na całym allegro tego pierwszego nie ma, dołożyłam kolejną pozycję do listy życzeń i czekam. Tak mają lebiegi, które skąpią, gdy jest właściwy moment!
W każdym razie dobrze zrobiłam - bardzo dobrze - że chociaż ten drugi Spacerownik kupiłam. Boska to lektura.
Ale po kolei, dla tych, co nie wiedzą - podstawowa informacja. Otóż Wyborcza wpadła na pomysł, by organizować takie niedzielne wyjścia dla czytelników, każde pod innym hasłem i na inny temat. Wycieczkę prowadził albo Konrad Myślik albo Krzysztof Jakubowski. Kilka dni wcześniej publikowano plan i opis, a w niedzielę w wyznaczonym punkcie zbierali się miłośnicy Krakowa i ruszali w teren. Przyznam się od razu, że sama uczestniczyłam jedynie w dwóch albo trzech takich spacerach, tłumy mnie zniechęcają - a tłumy były! - ponadto spacery zahaczały o porę obiadową - niedzielny obiad, kurczę, wypadałoby go podać o godziwej porze, o burczącym żołądku nie wspominając. No takie tam drobnomieszczaństwo. Ale zeszyciki pilnie skupowałam i czytałam. Naturalnie wiele tam informacji, które prawdziwy krakauer zna doskonale, ale też mnóstwo ciekawostek nie znanych szerszej publiczności, mnóstwo osobistych wątków oprowadzających... Myślika to ja osobiście nie lubię, napisałabym za co, ale nie chcę mieć potem żadnych procesów :) jednak wiedzy i dowcipu odmówić mu nie sposób. Jakubowski jest w mniejszym stopniu showmanem, obaj panowie mają jednak na swym koncie zacne książki o Krakowie.
Na wyklejkach Spacerownika zamieszczono zdjęcia uczestników wraz z prowadzącymi.
Na pierwszym dobrze widoczny Krzysztof Jakubowski:

Na drugim zagubiony gdzieś w tłumie (z prawej strony) Konrad Myślik:

Na okładce napisano:

i wyliczono tematy:

Jak to wygląda w praktyce?
Sfotografowałam początek. Trasa pierwsza - krakowskie ogrody. Na okładce wymienione najważniejsze punkty.

Na następnych stronach obowiązkowo mapka z punktem zbiórki - nr 1 - i kolejnymi przystankami na trasie. Potem część wstępno-teoretyczna.

Okraszona zdjęciami, planikami, rysunkami. starymi widokówkami, reklamami - zależnie od tematu.

Wśród tekstu są też ramki z opowieściami na wiążące się tematy:

I tak to się toczy przez kolejne stronice...

dochodząc do czasów współczesnych...

A potem następuje właściwy spacerownik - ruszamy w drogę. Kolejne przystanki to krótkie przypomnienie najważniejszych informacji plus ciekawostki, wspomnienia o wybitnych ludziach, nieraz zapomnianych, o zakładach rzemieślniczych działających w mieście kiedyś tam i tych dogorywających dzisiaj. o dawnych zabytkach i dzisiejszych Archiszopach, o przekrętach budowlanych i nie tylko, o urbanistyce, o "szpetocie ponadczasowej" i pięknych założeniach, dziś przesłanianych przez kominy, o nieszczęśliwych pomysłach lęgnących się w chorych głowach (pieniądz rządzi), o znakomicie pomyślanej i zaprojektowanej kamienicy mieszczańskiej (nie było w Krakowie studni-podwórek jak w Warszawie), o stadionach i domu Vlastimila Hofmana. o starych kinach i jeszcze starszych kawiarniach, o oberżach i późniejszych hotelach, o agencie SB pułkowniku Haraschinie (wżenionym w Macharskich) i polichromiach Leopolda Pędziałka (ach, ten Fafik), o kremówkach z Cracovii i najlepszej kawie w mieście u pani Lili, o tym, jak Johnny Hallyday został ukarany grzywną i o lipo w areszcie na Siemiradzkiego i o tym wreszcie, dlaczego w Związku Radzieckim nie było powodzi (bo tam nawet w rzekach się nie przelewało). O umieralności mieszkańców ulicy Grodzkiej na raka i o warstwie kurzu na figurach z ołtarza Mariackiego. O blokach z wielkiej płyty i smutnych panach inwigilujących księży. No i wreszcie o śladach JPII w Krakowie i Wadowicach... opisanych odpowiednio do tematu na kolanach :)

Więc kto, kto wyciąga rękę w górę i leci szukać Spacerownika krakowskiego 2? Na allegro od 15 zł - taniej kupicie niż ja!


Wyd. AGORA SA 2013, 232 strony
Seria: Biblioteka Gazety Wyborczej
Z własnej półki (kupione 17 listopada 2013 roku za 34,99 zł w księgarenko-kawiarni Agory na Brackiej - już jej nie ma)
Przeczytałam 27 stycznia 2015 roku


NAJNOWSZE NABYTKI
Jak widać, siedząc (a nawet leżąc) w domu też można się wydatkować :)
U Rity przeczytałam recenzję 3. tomu Klima Samgina, który kiedyś tam rzucił mi się w oczy na allegro, ale zasłoniłam te oczy i nie wzięłam. Jednak Rita wykazała tyle entuzjazmu, że dłużej się nie wahałam, nabyłam za całe 4,99 zł i w dodatku z odbiorem w paczkomacie, co miało być dla mnie PIERWSZYM RAZEM. Niestety nie było, bowiem książka nadeszła, a ja tu dalej cherlam, więc odebrała ją córka. I tak to dalej nie wiem, jak się otwierają w magiczny sposób drzwiczki od schowka :)
Oto Maksym Gorki w pełnej krasie - nie w kij dmuchał - jeden z tomów ma 700 stron:

A teraz idę sobie prześwietlić moje biedne płuca (co też ta pani doktor ma na myśli, kiedy mnie pyta, czy palę), hej ho.