Carson McCullers - Serce to samotny myśliwy

Uff, zdążyłam! Ścigałam się z czasem, żeby jeszcze w styczniu skończyć czytać :) Czasu to mi właściwie na zwolnieniu nie brakuje, tyle że przysypia się nad książką. Na szczęście w poniedziałek wracam na zakład i dosyć tego lenistwa, może się wreszcie rozruszam.
Tymczasem...
Powieść Carson McCullers wyjęłam w celu zapoznania się z półki z serią Nike wieki temu i znalazłam chwilowe miejsce dla niej koło łóżka, w złudnej nadziei, że się prędzej za nią zabiorę. Przecież był czas, gdy czytałam co miesiąc jedną Nike. Potem przejechałam się na jednej powieści (Śmierć Wergilego, nie dałam jej rady) i trochę się zniechęciłam. A teraz... comeback serii w wielkim stylu :)
Zachwyconam tą powieścią i aż mi się zachciało natychmiast rzucić się w wir amerykańskiej literatury, którą przecież kiedyś zbierałam. Jakieś Dos Passosy, Sinclairy Lewisy, Faulknery, Hemingwaye... ale zaraz zaraz, nie mogę wszak zostawić odłogiem Rosjan :)

Na skrzydełku napisano:

oraz:

Serce to samotny myśliwy to wspaniała opowieść o samotności i nieumiejętności komunikacji. Każdy z bohaterów odczuwa swą samotność w inny sposób, ale każdy: 13-letnia Mick, podlotek nie radzący sobie z budzącą się kobiecością, zakochany w muzyce, do której jej biedna rodzina nie ma dostępu (nie stać ich nawet na radio); właściciel restauracji, wspomagający chętnie upośledzonych, ale nie mogący znaleźć sobie miejsca po śmierci żony; murzyński doktor, skłócony z rodziną, żyjący w poczuciu konieczności wypełnienia misji, ważnego celu, bliżej nieokreślonego; komunista Jake Blount, który pojawił się w mieście nie wiadomo skąd i który jest "jednym z tych, którzy wiedzą" - wszyscy oni orbitują wokół głuchoniemego Johna Singera, wzbudzającego sympatię i zaufanie, bo potrafiącego słuchać. Tak, to nie pomyłka, głuchoniemy Singer wysłuchuje wszystkich z ogromną cierpliwością, czytając z ruchu warg, i wszystkim swoim spokojem pomaga - tylko jemu nikt nie mógł pomóc, nikt zresztą nawet nie zauważył tragedii, jaką Singer przeżywał, gdy zabrano jego przyjaciela do zakładu dla psychicznie chorych.

Cierpią tu wszyscy, wszyscy czegoś pragną, ale pragnienia te nigdy się nie spełniają. Pozostają niezrozumiani przez otoczenie, nawet ten czarnoskóry lekarz, pragnący prawdziwego wyzwolenia swych braci. Ale nie obawiajcie się, że lektura Was przygnębi, czy wręcz dobije, nie nie. Może tylko koniec II części, to ostatnie jej zdanie, które wali na odlew i pozostawia czytelnika bez tchu. Styl McCullers, znany mi już z Ballady o smutnej knajpie i Zwierciadła złotego oka, pozornie oszczędny, trafia do mnie mimo 70 lat, które upłynęły od debiutu pisarki. Spotkałam się jednak z zarzutami, że powieść jest nudna. Dla mnie - wręcz przeciwnie. Każdy rozdział, zręcznie alternujący bohaterów, przynosi coś nowego.
Cała Ameryka końca lat trzydziestych zawarta w mikroświecie miasta bez nazwy, gdzieś na Południu.


Początek:

i koniec:

Wyd. CZYTELNIK Warszawa 1964, wyd. I, 503 strony
Seria: NIKE
Tytuł oryginalny: The Heart Is a Lonely Hunter
Przełożyła: Jadwiga Olędzka
Z własnej półki (kupione w antykwariacie 2 stycznia 1985 roku za 200 zł)
Przeczytałam 31 stycznia 2015 roku

Zrobiłam sobie tę przyjemność i po wielu wielu latach obejrzałam ponownie film. Pamiętam, że widziałam go w tiwiszu jeszcze będąc w szkole. Zaledwie jakieś luźne wrażenia, dwóch głuchoniemych, dziewczynka zakochana w muzyce...

Oczywiście nie ma co porównywać z powieścią, zresztą nie dałoby się zmieścić wszystkich powieściowych wątków, więc film nieco spłyca temat, nie ma w sobie dramatyzmu powieści, ale mimo wszystko broni się do tej pory. Wspaniała rola Alana Aldy, którego pamiętam też z Doczekać zmroku, również oglądanego kiedyś tam w dzieciństwie. I jeszcze Sandra Locke w roli Mick, aktorka, dla której to był debiut i która już chyba w niczym innym godnym uwagi nie zagrała.


NAJNOWSZE NABYTKI
Dwa wielkie tomiszcza. Nieraz już trafiałam w bibliografiach na tę pozycję i wreszcie się zmobilizowałam, żeby jej poszukać na allegro. To Księga Sapieżyńska, poświęcona postaci kardynała Adam Stefana Sapiechy i dziejom diecezji krakowskiej za czasów jego pontyfikatu.

Lewa nie jest większa od prawej, tylko o wiele grubsza (900 stron), stąd to złudzenie apteczne :)
Zapłaciłam razem z kosztem paczki 35 zł, więc uważam, że zrobiłam świetny interes!

A tu jest interes wręcz mojego życia :)
Mogę teraz oglądać filmy na dużym ekranie i to gdzie tylko chcę!

Projektor jest mini, 15 cm wielkości, można go postawić gdzie bądź (również bez podłączenia do prądu, ma akumulator), podobnie jak stojak z ekranem.
Z tym stojakiem to właściwie trochę się wykolegowałam. Dokładnego opisu na stronie sklepu nie było, zdjęcie nie za wielkie, a ja miałam koncepcję taką, że przed projekcją będę wieszać ekran na drzwiach od szafy, a stojak schowam i ewentualnie będę go używać tylko, gdy seans zaplanuję w innym pokoju. Tymczasem... tymczasem okazało się, że ekran jest na stałe przymocowany do trójnogu... i trzeba ustawiać całą tę konstrukcję. Z drugiej strony to ciężkie jest dosyć, więc nie wiem, co by drzwi od szafy powiedziały...
No nic. Wszystko jest jeszcze do obadania, bowiem instrukcja obsługi projektora (jakieś 100 stron) jest jedynie na płytce, ja muszę mieć na papierze :) więc czekam powrotu do pracy, by sobie wydrukować ;) nie wiem jeszcze, jak troszkę zmniejszyć obraz - ekran ma 160 cm szerokości, stawiam go w nogach łóżka, a projektor na półce nad głową i obraz nieco wystaje na boki :)
Nie wiem też, jak podłączyć inny sprzęt do projektora i na razie wszystko leci z pendrive'a. No ale jak mam film na oryginalnej płytce, to trzeba coś innego podłączyć, choćby ten mały odtwarzacz DVD, którym posługuję się na co dzień w łóżku :) Jak tylko dojdę do siebie, lecę do mojego ulubionego sklepiku MEGABIT (gdzie jestem stałym gościem od jakiegoś czasu) i niech mi doradzą odpowiedni kabelek.
Tak więc na starość zapewniłam sobie rozrywkę, że ha! Lampa projektora ma żywotność 30 tys. godzin - czyli plus minus 15 tys. filmów! Jak nie padnie wcześniej z innych powodów, to mam oglądania na... 41 lat, przy założeniu, że codziennie jeden film :) Chyba muszę zacząć dbać o zdrowie, żeby dożyć!

Trzeba było, cholibka, wziąć 1.80m!