Kornel Makuszyński - Szatan z siódmej klasy

Szatan z siódmej klasy, dlaczego, co i jak? Otóż od pewnego czasu byłam w posiadaniu filmu, brakowało tylko pretekstu, żeby go obejrzeć. Zabrałam się tedy za książkę. Ostatni raz czytaną może ze czterdzieści lat temu :) Stanowczo z większym zajęciem czytałam Makuszyńskiego wtedy niż dzisiaj, troszkę mię poddenerwowywuje jego specyficzny styl i ekspresyjność opisów :)

Akcja Szatana rozpoczyna się pamiętnego sądnego czwartku, gdy profesorowi Gąsowskiemu skleiły się kartki w notesie i zamiast wyrwać do odpowiedzi trzech świetnie przygotowanych ancymonów, okrutny los kazał mu wyczytać całkiem inne nazwiska, przewidziane dopiero na sobotę - tak, drogie dziatki, w soboty też się chodziło do szkoły. Bowiem profesor miał od 40 lat stosowaną metodę: pierwszego dnia pytał numery 1, 11 i 21, drugiego 2, 12 i 22 i tak dalej. Ponieważ bystry Adaś Cisowski, uczeń VII klasy, metodę ową dawno rozszyfrował, siódma klasa słynęła ze znakomitej znajomości historii - bowiem każdy wiedział, na kiedy ma się przygotować do celującej odpowiedzi. Tak profesor Gąsowski odkrywa w swej ulubionej hałastrze, jak nazywał siódmą klasę, prawdziwego szatana. Adaś bowiem na wszystko znajdzie sposób i każdą rozwiąże zagadkę. Toteż gdy profesor dostaje list od swego brata, w którym ten skarży się na tajemnicze wydarzenia w swym domu, z którego nieznani złoczyńcy kradną.... drzwi - zwraca się o pomoc do Adasia. Co prawda Adaś miał jechać nad morze, ale morze nie zając, nie ucieknie, zwłaszcza gdy w perspektywie spędzenie wakacji u boku bratanicy profesora, pięknej panny Wandzi :)

Początek:

i koniec:

Wyd. NASZA KSIĘGARNIA Warszawa 1986, wyd.X, 269 stron
Ilustrował: Zbigniew Piotrowski
Z własnej półki
Przeczytałam 27 stycznia 2014

No i obejrzałam wreszcie film. Oczywiście wersję z 1960 roku, bo wiem, że istnieje jeszcze jakaś nowa, z 2006 czy 2007 roku. Wyreżyserowała go Maria Kaniewska, przenosząc akcję z 1937 roku w czasy współczesne. Siłą rzeczy pojawia się Milicja Obywatelska, która spełnia swoją powinność :) a i stary dom zamienia się w pałac, restaurowany przez brata profesora Gąsowskiego, nikomu się tam nie śni o "od 300 lat w rodzinie", wręcz przeciwnie, dawny właściciel zginął podczas I wojny światowej i pałac od tej pory niszczał, a po II wojnie władza ludowa się nim zaopiekowała :) wiemy wiemy, jak się władza ludowa opiekowała starymi pałacami i dworami :) aż dziw, że nikt o pegieerze nie wspomina. W roli kozy-panny Wandzi zadebiutowała Pola Raksa, ech, gdzie te czasy.

Adaś prowadzi śledztwo, kto z rodzeństwa zjadł jego lody.

Śmieszna scena, gdy Adaś odcyfrowuje z francuskiego napis na tych tak długo poszukiwanych drzwiach. Czyta słowo po słowie i tłumaczy od razu na polski: W wielkim domu znajdziesz dwie malowane brody... tymczasem gdyby rzeczywiście tłumaczył słowo po słowie, byłoby, z godnie z szykiem wyrazów we francuskim dwie brody malowane :) Śmieszne też jest, gdy na potrzeby filmu trzeba było kazać Francuzowi władać językiem polskim pod jakimś tam pretekstem. I ten polski Francuza jest perfekcyjny, z lekkim tylko akcentem, ale bez błędów w odmianie, z prawidłowym użyciem czasów, no mógłby ten Francuz z powodzeniem za Polaka uchodzić, gdyby od czasu do czasu nie jęczał Mon Dieu!

Fragment filmu: