Josif Gierasimow - Pięć dni odpoczynku

I znowu rocznicowo, choć zupełnym przypadkiem: ściągnęłam książkę z półki i zaczęłam czytać, nie wiedząc, że tłem będzie blokada Leningradu... ani tym bardziej nie znając daty końca tej blokady - właśnie 27 stycznia 1944 roku - siedemdziesiąt lat temu. Jak donoszą media, w Petersburgu odbywa się parada z tej okazji, wystartował również Maraton Droga Życia - Drogą Życia nazywano jedyny ówczesny dostęp do oblężonego miasta poprzez jezioro Ładoga, którędy docierała żywność czy ewakuowano dzieci.

Mieszkańcy Leningradu w kolejce po wodę

Ze skrzydełka:

I właśnie do czasów blokady wraca pamięcią narrator pierwszej, tytułowej opowieści. Od czasu do czasu bierze pięć dni urlopu i jedzie do Leningradu, próbując przelać na papier swe wspomnienia sprzed lat, kiedy to był młodym żołnierzem i wraz z trzema ocalałymi towarzyszami z kompanii miał przydzielonych pięć dni odpoczynku w budynku szkoły na obrzeżach miasta. Jest to dla żołnierzy okazja również do oporządzenia się, umycia, odwszenia, zjedzenia gorącej zupy... a dla jednego z nich, Kazancewa, to również sposobność poznania młodej dziewczyny, Oli, prawie zagłodzonej i zamrożonej na śmierć. Dystrofia, mówią. Kazancew przypadkiem zdobywa dwa bilety do teatru i zabiera tam Olę, ratując jej w ten sposób życie - dziewczyna zobaczyła inny świat, zachciało jej się żyć. Niesamowite to przedstawienie operetki w warunkach wojny i blokady: powszechne zdumienie budzi para, która pojawiła się na widowni: kobieta w długiej aksamitnej sukni z głębokim dekoltem na plecach, a z nią oficer marynarki w odprasowanym mundurze ze złotymi naszywkami - wśród ludzi opatulonych w koce i kufajki - wszak na sali było co najmniej osiem stopni mrozu!

Okazuje się, że jest film nakręcony według tej powieści:


Początek:

i koniec:

Druga powieść czyli Dwudziesty drugi to opis dwóch dni z życia świeżo upieczonego absolwenta medycyny o ekscentrycznym (tam!) imieniu Krzysztof, który na pokładzie statku spacerowego spotyka młodą robotnicę z tartaku Danię. Od razu mi się przypomniały Dziewczęta i już nie chciały zapomnieć :) Znajomość zawarta przypadkiem może przerodzi się w coś dłuższego, poważniejszego, kto wie? Na razie Krzysztof wyrusza do miasta, gdzie dostał nakaz pracy, a Dania rozstaje się ze swym, nie za bardzo chcianym, długoletnim adoratorem. W życiu każdego z nich zachodzą zmiany, może nie ostatnie.

Początek:

i koniec:

Z Wikipedii dowiedziałam się, że Josif Gierasimow w rzeczywistości nazywał się Herszenbaum i pochodził z rodziny łódzkich Żydów, co wyjaśnia te rysy:

W czasie wojny walczył w szeregach armii i był kontuzjowany. Potem ukończył dziennikarstwo i pracował w redakcji gazety "Sowieckaja Mołdawia". Był autorem kilku innych scenariuszy, ale nie znam żadnego z tych filmów. W Polsce ukazało się kilka jego powieści: Granica możliwości, Kręgi na wodzie, Mój dom na ziemi, Słowiki, Wahanie. Jak zwykle, o żadnej z nich nic nie znalazłam, poza ofertami internetowych antykwariatów, aukcji i bibliotek.


Wyd. CZYTELNIK Warszawa 1970, wyd.I, 215 stron
Tytuł oryginalny: Piat' dniej otdycha /Пять дней отдыха i Dwadcat' wtorogo /Двадцать второго
Tłumaczyła: Zofia Łapicka
Z własnej półki
Przeczytałam 25 stycznia 2013

Ze względu na charakterystyczne nazwisko tłumaczki zastanawiałam się, czy to mogła być pierwsza żona aktora, ze słów znajomej z "tych sfer" wynikało, że brylowała ona na salonach, ale nikt nie pytał, czy coś poza tym robi... jednak moje domniemania rozwiało zdanie z autobiografii Łapickiego: Żona żyła tylko moim życiem, nie pracowała. Przed wojną to się nazywało, nawet było napisane w paszporcie, "przy mężu". A więc to jakaś inna Zofia Łapicka tłumaczyła z rosyjskiego.



ALMA MATER n.161-162 (grudzień 2013 - styczeń 2014)

Dopiero teraz pobrałam ostatni numer miesięcznika z redakcji, która zrobiła mi niespodziankę i przywitała kartką na zamkniętych drzwiach, że przeniosła się na ul. Michałowskiego. Teraz będę miała nawet bliżej i wygodniej :)
Poniżej garść wybranych artykułów:

Ciekawie prezentuje się najnowszy numer
Miesięcznika KRAKÓW

Jak widać, dopasował się okładką na sam koniec miesiąca :) A' propos, czy wy wierzycie w to, co mówią o mrozach w lutym? Że niby jakieś minus trzydzieści stopni? Aaaaaaaaaaa!

W TYM TYGODNIU OGLĄDAM
1/ film włoski NIEBIESKI PTAK (Il Bidone), w reż. Federico Felliniego, z 1955 roku


2/ film czeski NIKT NIC NIE WIE (Nikdo nic neví), w reż. Josefa Macha, z 1947 roku. Komedia wojenna, od której zaczęło się mówienie w Polsce nikt nic nie wie, czeski film :)


3/ film amerykański WILK Z WALL STREET (The Wolf of Wall Street), reż. Martin Scorsese, z 2013 roku. Kandydat do Oscarów. Zobaczmy.