Irena Jurgielewiczowa - Ten obcy

Witam po kilkudniowej przerwie. W pracy roboty huk, a w domu nerw z powodu tej nagłej, a niespodziewanej diety i kombinowanie, jak by tu przeżyć, nie umiejąc praktycznie gotować... Ponieważ mówią, żeby nie jeść odgrzewanego, wyszło na to, że w pracy jakieś sałatki, a prawdziwy obiad po powrocie do domu. I tak w piątek postanowiłam - pierwszy raz w życiu (teraz często będę coś robić pierwszy raz) - ugotować rybkę na parze. Naczynia specjalnego na razie nie mam, więc położyłam durszlak na garnku z wodą, do niego rybkę posypaną przyprawami, nakryłam pokrywką i poszłyśmy z córką na piątkowe zakupy. Koleżanka w pracy powiedziała mi, że tak 45 minut ona robi. Dobrze. Wracamy po 15 minutach z pierwszego sklepu, żeby schować zakupy do lodówki, sprawdzam, a tu woda prawie całkiem wygotowana. Chyba za duży gaz czy co? Dobra, dolałam, poszłyśmy do drugiego sklepu. Wracamy, jest akurat 45 minut - rybą czuć już na klatce schodowej, a o mieszkaniu nie wspomnę. A w smaku kompletnie nijaka, choć dałam jakieś przyprawy. Ech, nie ma to jak smażona w panierce... Ciężkie czasy nastały. Córka rozważa powrót do stołowania się u babci, jak w szkole :)


No, ale skorzystałam z dużej ilości wolnego czasu w sobotę i wreszcie skończyłam kolejną Jurgielewiczową - Ten obcy. Naturalnie musiałam to czytać w szkole, skoro lekturą jest, ale kompletnie nie pamiętałam. W efekcie czytało się lepiej niż coś znanego od dawna.
Rzecz bardzo kształcąca - dla młodego czytelnika oczywiście. Historia Zenka, który uciekł z domu, od ojca pijaka i poszukiwał wujka, chcąc zamieszkać u niego, a w swojej wędrówce zatrzymał się na pewien czas na wyspie, będącej ulubionym i sekretnym miejscem zaprzyjaźnionej czwórki młodych ludzi, przebywających na wakacjach na wsi. Każde z nich ma inną sytuację życiową, inny charakter, więc czytelnik łatwo znajdzie pośród tej piątki bratnią duszę, której będzie kibicował i z którą się utożsami. To może być Ula, półsierota, nie mogąca znaleźć wspólnego języka z ojcem, odkąd odszedł do innej kobiety. Lub jej przyjaciółka Pestka, ładna i wygadana, przyzwyczajona do wodzenia prymu, która z bólem spostrzega, że to na Ulę właśnie ten obcy Zenek zwrócił uwagę, a nie na nią. To może też być Marian, poważny i odpowiedzialny, czuwający nad młodszym postrzelonym Julkiem, wciąż szukającym akceptacji starszych.

Na Wikipedii przeczytałam:
"Bohaterowie powieści pojawiają się także w innej książce autorki zatytułowanej Inna? (1975). Na jej podstawie zrealizowano film fabularny."
I głupia jestem: która powieść została sfilmowana: Ten obcy czy Inna?


Początek:

i koniec:

Wyd. NASZA KSIĘGARNIA Warszawa 1984, wyd.X, 281 stron
Ilustrowała: Leonia Janecka
Z biblioteki na Rajskiej
Przeczytałam 22 listopada 2014 roku


NAJNOWSZE NABYTKI
Oznajmiłam ci ja światu, że znów przeczytałam Pana Tadeusza i oto na fali mego entuzjazmu nożyce się odezwały, a dokładniej Bernadeta z bloga Półeczka z książkami, która zaproponowała mi fantastyczny prezent w postaci gawędy-przewodnika PODRÓŻE Z PANEM TADEUSZEM autorstwa Andrzeja Kuźmińskiego, przepięknie ilustrowanego.

Piękność jego w całej ozdobie pokażę, gdy zabiorę się za czytanie :)
Ale na przewodniku nie koniec. Paczka nie zmieściła się w skrzynce, tak była wypchana - i listonosz zaniósł ją do "teściowej" (ja tak piszę w cudzysłowie, bo rozumiecie, za jej syna za mąż to do końca nie wyszłam). Cóż w niej jeszcze było? A oto:

Tak, panatadeuszowa mapa (czy ja kiedykolwiek wybiorę się do tej Wielkopolski?) i T-shirt z nadrukiem PODRÓŻE Z PANEM TADEUSZEM, przyjdzie mi reklamować w Krakowie Soplicowo i inne miejsca :)
Już się cieszę na lekturę!