Arnaldur Indriðason - Głos

Kryminału mi się zachciało. Nie byle jakiego, jak to ostatnio z włoskimi bywało, ale solidnego, wciągającego. Takie było dwie książki Arnaldura Indriðasona, które już kiedyś przeczytałam - a więc gwarancja sukcesu. I rzeczywiście! Głos mnie tak wciągnął, że zarwałam kawałek nocy, co NIGDY mi się nie zdarza (nie z braku chęci, jeno ze strachu przed migreną następnego dnia)!

Głos nabyłam razem z inną powieścią Jezioro tego islandzkiego autora kryminałów. Obie zostały wydane w serii LATO Z KRYMINAŁEM Polityki, a te regularnie pojawiają się w Taniej Jatce.

O autorze napisano"

A o książce na okładce zachwyty Cobena"

I nie bez kozery, bo warta tego. Ten schemat skandynawskich kryminałów, wydawałoby się oklepany, ciągle na jedno kopyto - ponure pejzaże, paskudna mroczna pogoda, nieuregulowane życie policjanta, problemy z dorosłymi dziećmi, narkotyki i alkohol, problemy z przeszłości - a jednak to zdaje egzamin.
Natomiast tych, którzy by się spodziewali egzotycznych realiów Reykjaviku, muszę rozczarować - cała akcja dzieje się praktycznie w hotelu, Erlendur nawet w nim zamieszkał na czas prowadzenia śledztwa.
Co mnie uderza, to bezceremonialność obywateli w stosunku do policji - tam widać, że jest to SŁUŻBA, a nie PAŃSTWO :)
Nic więcej nie piszę, żeby nie spoilerować i udaję się doglądać kurczaka w piecu:)

Początek:

i koniec:

Wyd. WAB Warszawa 2012, wyd.II, 337 stron
Tytuł oryginalny: Röddin
Przełożył: Jacek Godek
Z własnej półki (kupione w Taniej Jatce za 7 zł)
Przeczytałam 25 listopada 2014

NAJNOWSZE NABYTKI
Z tego tygodnia. Najpierw przyszły z allegro wspomnienia Lanckorońskiej z okresu II wojny światowej, nabyte za 12 zł:

A potem odwiedziłam Księgarnię Akademicką:

Niestety, nieco się rozczarowałam po pobieżnym przeglądzie - rzecz jest ściśle naukowa i zabrakło zwykłych ludzkich historii, za to nie brak wypisów z przepisów...


WSPOMNIEŃ CZAR
W niedzielne wyjątkowe ponure południe zajrzałam do starych kalendarzy... nie tak bardzo starych, bo z ostatnich pięciu lat, tych, które stoją przy łóżku. Interesowała mnie jedynie dzisiejsza data - 30 listopada. I tak dowiedziałam się, że w 2009 roku tego dnia kupiłam trzy cracoviana, z których jedno pozostaje jeszcze nie przeczytane - Żydzi w Krakowie. Studium o elicie miasta 1850-1918.

W 2010 roku był wtorek, bardzo pracowity dzień w robocie, więc żeby się pocieszyć, wpadłam do istniejącej wówczas jeszcze Księgarni Rosyjskiej przy ul. Św. Krzyża i kupiłam sobie mały prezent - Timura i jego drużynę w oryginale :) Wstąpiłam też do antykwariatu przy Szpitalnej (dziś również go już nie ma) i zakupiłam leksykon biograficzny Królowie elekcyjni. Był to błąd, jak się później okazało, bowiem pozycję tę już miałam, tylko w innym wydaniu, taka zmyłka. Dzień na tym się nie zakończył, bo był to wtorek, a we wtorki chodzi się na odczyty do Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. Tego dnia "dawano" Edukację krakowskich Żydów w połowie XIX wieku. A po odczycie musiałam jeszcze pojechać do odległego sklepu meblowego - właśnie kupowałam nową kanapę i zawiadomili mnie, że nie będzie wybranego przeze mnie koloru obicia i trzeba się zjawić wybrać inny. Zanotowałam, że był "straszny mróz" - minus 10 stopni.

W 2011 roku nic ciekawego się nie wydarzyło, poza nabytymi trzema cracovianami w Krzysztoforach i trzema radzieckimi filmami na allegro, które pojechałam odebrać u sprzedawcy na ul. Pszona. Ech, ileż to jednak wspomnień wywołuje! Byłam ich stałą klientką i ciągle w środy jeździłam przed pracą (popołudniową) ucinać sobie pogawędki. Mam nadzieję, że interes tych miłych państwa nadal funkcjonuje :)

W roku 2012 odwiedził mnie miły kolega-przewodnik, z nieodłączną torbą śliwek w czekoladzie, które zawsze mi przynosi. Dziś dieta nie pozwala mi ich jeść, więc i tu zaszła zmiana... Za to popołudniu nadeszła przesyłka z wygraną z Qry - był taki wspaniały blog z zagadkami, gdzie nieraz udało mi się trafić w dziesiątkę. Tym razem otrzymałam nagrodę w postaci pięciu książeczek-miniaturek, między innymi z Piórkami Sztaudyngera. Tego samego dnia udałam się na pocztę, by wysłać dwa trójkątne listy - pisałam o nich tutaj - oba szczęśliwie dotarły do adresatek, a więc poczta nie zawiodła, mimo wcześniejszych obaw!

Natomiast w zeszłym roku 30 listopada to była sobota, nie ruszyłam się z domu, za to obejrzałam sobie po wielu latach ulubiony film z gangiem Olsena - Wielki skok gangu Olsena - ten z kaczuszkami, pamiętacie?
Kto nie zna charakterystycznego intro z całej serii:

Wieczorem czytałam Biednych bogaczy.