Karel Plicka - Praha ve fotografii

Przyjemne noworoczne popołudnie z albumem o Pradze na kolanach :)

Ledwie otworzyłam na pierwszym zdjęciu...

a tu już wspomnienia... jakby mnie dedykowane...
To tylko lewy dolny róg fotografii - a w nim miejsce pracy mojego dawnego szefa, po którym mnie szczegółowo oprowadził :)

Nad tym zdjęciem zatrzymałam się dłużej. Zamarzyło mi się moje własne malutkie mieszkanko na facjatce - i puściłam wodze fantazji :)

Dachy Pragi nieodmiennie mnie zachwycają!

To nie są skany, tylko zdjęcia zdjęć, więc przepraszam za jakość.
Zaraz były w robocie i przewodnik po Pradze i mapa i notatki... postanowiłam jednak zaryzykować w maju i wspiąć się na Staromiejską Wieżę Mostową, żeby zrobić zdjęcia z góry... napawa mnie to co prawda przerażeniem (mam lęk wysokości), ale może jednak uda się?

Karel Plicka był nie tylko fotografem, ale i reżyserem, operatorem, folklorystą, etnografem.

Wyd. ORBIS Praha, Edice Pragensia 1975, nakład 50 tys. egz., cena okładkowa 90 koron czeskich; 44 strony tekstu, 212 zdjęć czarno-białych, 24 zdjęcia kolorowe
Z własnej półki (kupione na allegro 30 grudnia 2016 roku za 10 zł)
Przeczytałam (a raczej obejrzałam) 1 stycznia 2017 roku - jako zapowiedź przyszłych rozkoszy :)



W TYM TYGODNIU OGLĄDAM

1/ W Sylwestra zapodałam sobie rosyjski film noworoczny, ale puchy to były, nawet zważywszy na wymogi gatunku... Lepiej było coś radzieckiego obejrzeć.

Тётушки (Cioteczki), Rosja/Łotwa 2013
Reż. Aleksandr Kananowicz
Film w całości:


Bajka noworoczna. Do obejrzenia tylko RAZ.
W domu emeryta-malarza amatora i jego wnuczki, studentki medycyny, pojawiają się trzy nieznane dotąd ciotki: Wiera, Nadieżda i Liubow. I jak za dotknięciem czarodziejskiej pałeczki wszystko zmienia się i uładza: wnuczka przekonuje się o uczuciach dawnego szkolnego kolegi, oszuści chcący wyłudzić obrazy i mieszkanie zostają zdemaskowani, przyjaciółka wnuczki dostaje swojego księcia, a sąsiadka - poetę. Wszyscy mogą wreszcie usiąść za wielkim stołem do świątecznej kolacji...
5/10


2/ Z szybkiego podliczenia wyszło mi, że w 2016 roku obejrzałam jedynie siedem filmów japońskich, więc chciałam zacząć nadrabiać zaległości już 1 stycznia. Wybór padł na film Takeshi Kitano... i niestety był to fatalny początek. To produkcja obliczona na widownię japońską, przyzwyczajoną do niewybrednych żartów... To był jego piętnasty film, który obejrzałam - i niestety najgorszy. "Hana-bi", wróć!

RYUZO I SIEDMIU NAJEMNIKÓW (Ryûzô to 7 nin no Kobun Tachi), Japonia 2015
Reż. Takeshi Kitano
Zajawka po rosyjsku:


Po latach spotykają się dawni kumple z japońskiej mafii, yakuzy, przybywając z pomocą swojemu bossowi, który z kolei chce pomóc swojemu synowi. Duchem chętni do walki, ale ciało niestety już nie te.
[z Filmwebu]
5/10

No to skoro się filmowy nowy rok tak źle zaczął - może być tylko lepiej!