Moja bajeczka - Dzień w Madrycie + PRAGA czwartek

Dzień w Madrycie Donaldowego towarzystwa był stanowczo głupszy od mojego, choć mój się źle zapowiadał, a ich idealnie. Byczek Fernando szarżował, Miki i Minnie uciekali, Donald zjadł trochę patatas bravas i stracił głos i takie tam pierdoły.

Wyd. Egmont, Warszawa 2018

Przeczytałam 15 sierpnia 2024 roku
 

Praga, dzień siódmy

Była 6:54, gdy wyglądałam przez okno w kuchni, lał deszcz i wyglądało na to, że dzień podwójnie na straty.
 

W 2002 roku, chwilę przed kulminacyjną falą wielkiej powodzi burmistrz Pragi wyrzekł pamiętne słowa:

- Situace je nadmíru výtečná.

Czyli sytuacja jest wyjątkowo doskonała.

Tak też bym mogła ironicznie określić dzisiejsze poranne samopoczucie. Z okazji migreny oczywiście.

To coś poniżej właściwie też oddaje mój poranny stan fizyczny i psychiczny 🤣

Zmusiłam się do wyjścia, bo tak bez sensu leżeć, to wiecie... Oczywiście już ani śladu deszczu i po półtoragodzinnej włóce w słońcu miałam dość, znaczy było jeszcze gorzej. A pojechałam niezobowiązująco chodzić po własnych śladach (jubileuszowo) z pierwszego pobytu. Jakże wszystko było wtedy nowe i niezwykłe 😉 Obeszłam stare kąty, niektórych już zresztą nie ma, ale o tym pewnie będę pisać w jubileuszowym reportażu na praskim blogu.

Moja pierwsza Večerka, możliwe, że wtedy myślałam, iż to nazwa własna tego konkretnego sklepiku na dole koło hotelu 😁 gdy tymczasem to określenie sklepiku otwartego do późnych godzin wieczornych albo wręcz całodobowo, zazwyczaj w rękach wietnamskich.

 

Zła baba z miejscowego antykwariatu wykładała pudła. Nie jestem pewna, czy trafiłam tam już za pierwszym razem, ale bardzo możliwe, że tak. Odszukam w domu ówczesne zdjęcia (w obecnym laptopie mam dopiero od 2019 roku), chodzi mi po głowie, że już za pierwszym razem jakieś książki przywiozłam. Miłe złego początki 🤣

Na tej poczcie kupowałam znaczki (tak, jeszcze wtedy kartki wysyłałam). Dziś zauważyłam lalki - listonosze obojga płci. Gdybym miała wnuki, to bym kupiła 😁

 

Ta porzucona waliza to może dla mnie na tegoroczne zakupy książkowe?

Ale ona leżała obok parceli z Ulubionym Antykwariatem, wnoszę więc, że ktoś przyniósł im coś do sprzedania, a pusty kufr porzucił 😁 A potem ja kupię te książki po 9 koron!

Akurat była otwarta brama, chłopakom chyba nie chce się zabrać za robotę... ja się nie dziwię w ten upał.

 

W tej kamienicy mieszkał stary Włoch, który wystawał na progu paląc, gdy jego piesek obsikiwał latarnie - ale nie ma go już na liście mieszkańców... powinnam była zapytać o niego dziewczynę, która wychodziła z bramy, ale się krępowałam, nie wiadomo czego...

 

Zagadka: dopasuj danie do menu 😂

Poszłam bowiem na obiad z nadzieją, że pomoże głowie... nic z tego.

Wróciłam więc do domu zaparkować i czekać, co dalej. Nędznych 8.165 kroków i 5,6 km.

 Nigdy tego nie pojmę, jak tam parkują. Musiałabym znowu z krzesełkiem składanym pójść i czekać.

Po dwóch godzinkach nieco się polepszyło i ruszyłam ponownie w miasto, dość przypadkowo - jeden z niezrealizowanych do tej pory punktów to był přívoz czyli przeprawa przez rzekę (musi być za każdym razem, bo mi to przypomina Wenecję 😉) wyszukałam więc na mapie taki, którego nie znałam. Niestety trzeba było jechać tramwajem, co w tym upale jest... o matko, słów brak - co oni mają z tym brakiem klimatyzacji, choćbym wsiadła tylko na jeden przystanek, już jestem mokra 😓 Wczoraj był ponoć najgorętszy dzień w historii, nie jest powiedziane, że na tym koniec...

W rezultacie wysiadłam po drodze i zaliczyłam dwie przeprawy zamiast jednej czyli w sumie cztery, bo tam i z powrotem. Gdy czekałam na powrót podczas tej pierwszej nagle rozległ się potężny plusk. To pan "marynarz" skorzystał z wolnych paru minut do odjazdu i skoczył do rzeki. Pomoczył się, popływał, obtarł nieco i przyszedł nas znowu obsłużyć, kapiąc jeszcze wodą 😁 A po drugiej przeprawie, gdy rodzinka złożona z dwóch dziewczynek, wózka z trzecią i psa (oraz oczywiście rodziców) wysiadła, też rozległ się plusk - to owczarek skoczył do wody. Biedaczysko, z takim futrem...

 

Gdyby mi ktoś kazał tańczyć w tym "wiadrze" (po czesku upał to vedro... je zatracené vedro), uznałabym to za próbę morderstwa.

Po drodze napisałam do Věry, że może do mnie dołączyć, to sobie zwiedzimy miejscowy kościół i cmentarz i tak też uczyniłyśmy. Na cmentarzu nikogo znanego, ale taki nagrobek ciekawy. Jak rozumiem, do otworu wkłada się lampkę i wtedy po zmroku świeci się imię pochowanej dziewczyny, bo te litery są wycięte w marmurze.

 

Był też Norwid, taki przyszłościowy, bo nikt jeszcze nie jest tam pochowany.

Nie wiadomo kiedy zrobiło się w pół do szóstej i przyszedł chłop w krótkich gaciach i otworzył kościół, to był proboszcz na mszę 😁 W przedsionku wisiały dziecięce prace na temat co zabierzesz do plecaka na wakacje. Milan wie, że kasa, misiu, kasa 😂

Po przeżyciach turystyczno-mistycznych udałyśmy się na piwo na stacji Branik. Niestety wszystkie stoły na zewnątrz były obsadzone i musiałyśmy usiąść w środku, więc już po dwóch łykach znów cała spłynęłam 😂 To jest knajpa lokalsów, niegdyś z tej stacji odjeżdżały w sobotnie popołudnia pociągi wyładowane trampami i powiem Wam, że jeszcze czasem można jakiegoś zobaczyć. Trampa znaczy.

Zerknęłam do menu i zafrapowały mnie te SŁONIOWE USZY 😎

Powrót do miasta pociągiem na Główny, a stamtąd metrem do domu i jedyne przychwycone dziś nogi, ale za to potrójne. Czasem się widzi niekumatych, co stają na ruchomych schodach po lewej stronie - nie nie nie, lewa strona jest dla tych, co się spieszą, tak jak ten pan w dżinsach.

16.492 kroki i 10,9 km; dzień nie całkiem stracony.

Co to mi jeszcze zostało na liście?

- kino

- wyspa

- jazda pociągiem

- přívoz

- cmentarz

- książki (a dziś żadnej nie kupiłam i Hebius nie ma racji pisząc o jakiejś tam mojej łapczywości w tym względzie 😂

- filmy* 

- teatr - nie, do teatru już nie chodzę

Chyba wszystko zaliczone, mogę wracać...

* Bo nie wiecie, ale z okazji jubileuszu kupiłam sobie zaraz pierwszego dnia trzy seriale 😎