Joe Alex - Śmierć mówi w moim imieniu

Ten Joe Alex był w Szyszkodarowym stosie i wyciągnęłam go z myślą o podmiance, bo moje Alexy są dość sfatygowane. Okazało się jednakże, że tego akurat tytułu nie mam (choć był mi znany) 😁 

Szczerze mówiąc tak dawno czytałam te Alexy, że ich nie pamiętam za bardzo. Toteż wprowadziłam do tagów projekt, aby je sobie przypomnieć. Bohaterem jest pisarz powieści kryminalnych Joe Alex, operujący w Londynie. W tym przypadku drugim bohaterem jest jego przyjaciel inspektor Scotland Yardu Parker, który uprzejmie robi za tło błyskotliwej inteligencji Alexa. Powieść rozgrywa się w środowisku teatralnym w ciągu jednego wieczoru i nocy. Co prawda bardzo szybko czytelnik domyśla się - w przeciwieństwie do zdumionego Parkera - że w drugim akcie przedstawienia zaszła zmiana, ale co do tożsamości zabójcy właściwie nie jest pewny do końca (przynajmniej taki czytelnik matoł jak ja).

Początek:

Koniec:

Wyd. Wydawnictwo Literackie, Kraków 1989, 157 stron

Z własnej półki

Przeczytałam 7 sierpnia 2024 roku

 

Reisefieber w toku.

Dziś brat przyjeżdża po południu po Ojczastego - który ani się domyśla: próbowałam wczoraj mu napisać wielkimi bykami na kartce, że wyjeżdża na wiledżiaturę, ale nie był w stanie przeczytać. Chwilę później przyszedł zapytać, ile ma lat. Ostatnim razem pytał o to w niedzielę, nic się nie zmieniło w tej kwestii... Ale skoro nie pamięta swojego wieku, to chyba nie jest z nim dobrze.

Ze mną też dobrze nie jest, mam takie nerwy, że gdy we wtorek przy kolacji przewrócił kubek z herbatą na świeżutki obrus, tego ranka założony - mało się nie rozpłakałam. Córka mnie ochrzaniła, że udaru dostanę, jak się będę pierdołami przejmować i zagroziła, że kupi CERATĘ, gdy będę w Pradze. No jasne, ceratę. 

Moja desperacja wynika z faktu, że po pierwsze jestem leniem, więc jak coś zrobię (sprzątnę, upiorę) to chciałabym, żeby to chwilę przetrwało 😂 a po drugie, że jestem na etacie kucharki i sprzątaczki. Nie tak to miało wyglądać. A po trzecie ja tu jednak mieszkam, więc miałoby być po ludzku (a nie gołe stoły lub ceraty czy wiecznie zalana łazienka). 

Epiktet co prawda pisał, że jest tylko jedna droga do szczęścia - przestać martwić się rzeczami, na które nie mamy wpływu. Wiem, ale co z tego. Tak się  chyba objawia wyczerpanie.

No nic, mam teraz nadzieję na dziesięć dni niemyślenia o tym (choć i tak się pewnie nie uda). Wczoraj zaczęłam się nawet cieszyć wyjazdem 😉 Wieczorem nie miałam co czytać (Alex był już skończony, nic nowego zaczynać przecież nie będę) i sięgnęłam po którąś z praskich do przejrzenia, od razu wynalazłam i wypisałam do zeszyciku jakieś domy, których nie znam; mam nadzieję, że dokonanych wpisów mi wystarczy na cały pobyt 😎 

Mam: 

• wykupione dwa oprowadzania, 
• zaplanowaną samodzielną niedzielną wycieczkę pociungiem - kierunek Kolovraty - w celu załapania się na wejście do tamtejszego kościoła przed mszą o 11:30 oraz 
• drugą w czwartek też do kościoła, święto przecież będzie, w Petrovicach. Tym razem przed 18:00.
  

Właściwie mogę obejrzeć jakiś kościół WEWNĄTRZ tylko jeden na rok 🤣 bo w maju w niedzielę mam Open House, więc odpada, a w sierpniu jedna niedziela = jeden kościół. W teorii teraz mogłabym inaczej układać sobie wyjazdy, żeby się załapać na dwie niedziele, ale z kolei muszę też brać pod uwagę brata, że on chciałby Ojczastego w niedzielę już do mnie odwieźć i normalnie w poniedziałek iść do pracy... Taka to i wolność i samodecydowanie na tej emeryturze, człowiek jest zawsze zależny od innych czynników 😉

• jutro jak tylko się rozłożę w hotelu pojadę odebrać zamówione książki w Ulubionym Antykwariacie, było ich ponad 30 😂 wybrałam 13 (za 22 zł ha ha), no bo przecież muszę zostawić trochę miejsca na inne znaleziska (w zeszyciku masa knihobudek); same kryminały kupiłam właściwie
• do wyboru wypisałam sobie siedem wystaw, niektóre niestety płatne ach
• zaplanowałam również Wielkie Wyprawy do Chuchli, Veleslavina, Slivenca (to wszystko jest w Pradze, żeby nie było nieporozumień) 
• zabieram kilka wydruków z dawnych czasów (opracowywałam sobie z internetu i woziłam, cześć z nich już ze mną podróżowało i wracało niewykorzystane 😂, może pojadą ostatni raz)
• oczywiście mam mnóstwo wypisanych tzw. drobiazgów, a to najkrótsza praska ulica a to wjazd do garażu zamaskowany w fasadzie kamienicy a to Babybox
  
• jeszcze nie zajrzałam do kin!!! chyba muszę to zaraz zrobić, żeby czegoś nie przegapić na seansach dla seniorów 
• czego nie wiem, to JAK UCZCIĆ JUBILEUSZ - albowiem będzie to mój piętnasty wyjazd 😍 
•  WIDZIMY SIĘ JUTRO WIECZOREM!