Weronika Nawara - W czepku urodzone

Przeczytałam tak z jedną trzecią tego enerdowskiego kryminału z Pragi, ale tu w domu czeka stos biblioteczny, więc biorę się za bary! Na pierwszy ogień poszedł ulubiony temat czyli lekarze, szpitale... a konkretnie pielęgniarki.

Wiecie, że mam tendencję do zwracania się do nich per siostro? A przecież już mnie wcześniej doszły słuchy, że nie lubią tego... Teraz może zapamiętam 😁 Podobnie zresztą nie lubią określenia służba zdrowia. Żeby stosować raczej ochrona zdrowia. Całe moje życie w piach!

Bloga bym chętnie czytała na bieżąco, ale nie podali adresu, spryciarze.*

Więc tak - autorka jest oczywiście pielęgniarką, ale oprócz opisania własnego doświadczenia przeprowadziła szereg rozmów z anonimowymi koleżankami i kolegami.  Jaki obraz się wyłania z tych rozmów? Że po pierwsze są źle traktowane, nie mają szacunku w społeczeństwie, ich pracę widzi się głównie jako podawanie basenu i mycie tyłków. Po drugie zarabiają koszmarnie mało, co przekłada się na szukanie dodatkowych etatów oraz, co może gorsze, ucieczkę młodych z tego zawodu. Średnia wieku wynosi około 50 lat i jeśli się nic nie zmieni, za chwilę pielęgniarek po prostu zabraknie. Po trzecie obciążenie pracą, co wynika z punktu drugiego. Zawsze na danej zmianie w szpitalu jest pielęgniarek za mało i ogarnięcie wszystkiego, co powinno zostać ogarnięte, staje się niewiarygodnym wyzwaniem. Po czwarte - brak solidarności między nimi samymi... A po piąte: że jednak większość z nich, choć oczywiście dopada je wypalenie zawodowe, kocha swoją pracę.

Początek:

Koniec:

Wyd. Otwarte, Kraków 2019, 301 stron

Z biblioteki

Przeczytałam 15 sierpnia 2023 roku

 

NAJNOWSZE NABYTKI

Oj tam oj tam - ledwie siedemnaście. Ale gdyby się ktoś pytał o tematykę, to z pragensie jedynie CZTERY. Do tego doszło 😁 Osiem "obcych" kryminałów! A przy tym wydałam jedynie 175 zł na całość, co w porównaniu z majem ho ho (wtedy 400 zł) 😉 Jedną książkę kupiłam w księgarni, te sławne wille, i ta była najdroższa, bo kosztowała 80 zł. Reszta z antykwariatu lub z knihobudki.

 Filmów przywiozłam siedem i uwaga z całym bagażem dobrych postanowień, całkiem jak na Nowy Rok. Wśród nich jest takowe, że mam je obejrzeć do następnego roku 😁 więc już nawet zaczęłam i mam za sobą pierwszy czyli A zase ta Lucie. Pochwalę się przy okazji, że dzięki upałom mam czas usiąść po obiedzie i codziennie sobie coś obejrzeć, zamiast gdzieś latać. Toteż obejrzałam kolejne dwa filmy z listy zrobionej po przeczytaniu tego Kałużyńskiego i Raczka - jeden z nich to były Syreny, całkiem miło się na to patrzyło.

Jeśli chodzi o nabytki z Pragi, to mam jeszcze jakieś drobiazgi i te gazetki dzielnicowe, o których wspominałam w relacji bieżącej. To będzie najłatwiej gdzieś upchnąć, ale nie upycham, bo chcę jednak najpierw przeczytać 😁

Zawsze, gdy wracam z Pragi, mam na początku wrażenie, że to moje mieszkanie jest okropnie małe i zagracone. Co zresztą jest, ale nigdy tego tak nie odczuwam, jak wtedy. Mija po paru dniach, ale co z tego. Pewnie to dlatego, że tam w klasztorze są spore przestrzenie i wysokie sufity... 

Trafiłam dziś na You Tube (trzeba nadrabiać zaległości 😁) na profil chłopaka z Tokio - no, to porównując mogę się uważać za szczęściarę. Ja wiem, że to Tokio etc., ale na początku jeszcze myślałam, że to student, więc w teorii można jakiś czas wytrzymać w takich warunkach, ale - chyba nie - on chyba pracuje zdalnie... 7 metrów... nawet lodóweczki tam nie ma, a największym meblem (poza łóżkiem) jest pralka, pewnie z suszarką. Dwie zmiany ubrań i basta (szafy też nie ma).

 

Pierwsze dni minęły na lekkiej adaptacji (całkiem, jak gdybym wyjeżdżała na długie miesiące 😂). Ojczasty zapytany, jak było na wiledżiaturze, odparł, że normalnie. Taka z nim jest rozmowa ostatnio. Ale coś miałam podejrzenie, że on w ogóle o Pradze nie wiedział... więc specjalnie napisałam mu, że zawsze po powrocie jestem jakaś otumaniona. A on:

- To Ty byłaś w Pradze?

😂😂😂 podejrzenia się potwierdziły 🤣 I nic, walizka pod nogami zarówno przed wyjazdem, jak i po - absolutnie nic mu nie dała do myślenia. A sam o nic nie pyta.

Z lodówki społecznej córka przyniosła ciasto i schab (wszystko już uratowałyśmy czyli zeżarły) i słuchajcie, o niczym innym teraz nie gada, tylko że trzeba kupować ten Czarny Las 😁 Czy ja wiem? Znam lepsiejsze ciasta 😁

* co ślepemu po oczach... przecież jest adres na okładce 🤣