Maria Łastowiecka - Pierwszy spacer + PRAGA sobota

 

Rzecz dzieje się w ogrodzie zoologicznym. Mama niedźwiedzica wyprowadza swego synka po raz pierwszy na spacer i instruuje, jak się ma zachowywać, żeby nie być jakimś urwisem. Zmęczona rodzicielka zdrzemnęła się, a synek tymczasem wszystko pomieszał, więc foka nie była zadowolona, że nazwał ją papugą i ochlapała misia wodą, więc papugi z kolei nazwane słoniami zabrały się za dziobanie niedźwiedziego łebka. Całe szczęście, że słoń nie miał za złe nazwanie go foką i delikatnie odstawił go na swej trąbie do mamy. Która, biedaczka, będzie musiała wszystko wyjaśniać mu od nowa.

Książka nie ma okładki, też jest biedaczka.

Początek:

Koniec:

Wyd. Nasza Księgarnia, Warszawa 1982

Seria: Poczytaj mi mamo

Z własnej półki

Przeczytałam 5 sierpnia 2023 roku

 

Praga, dzień drugi

Miało padać i padało, jak nie trzeba, to potrafią się te prognozy sprawdzać! 

Co dzisiaj robiłam:

- jeszcze przed dziewiątą poszłam na Kampę zwiedzać pałac Lichtensteinów, który jest własnością rządu i w którym nocują na przykład różni tam królowie podczas swoich wizyt w Pradze (zwykły człowiek się tam nie dostanie, dziś był dzień otwartych drzwi). Pałac jest jedyną wodną budowlą w Pradze, kiedyś od strony rzeki na parterze były dodatkowe drzwi, żeby można tam było przybić łódką. Ale najlepsze są z niego widoki. Aha, pani nam mówiła, że te gigantyczne żyrandole spryskuje się jakimś specjalnym sprejem i cały brud z nich ścieka na podłożone pod spodem coś tam. Więc gdyby ktoś z Was planował kryształowy żyrandol, niech wie!

 

- pokręciłam się trochę po Kampie, pierwszy raz nigdzie się nie spiesząc, cudowne uczucie! 

Co do tego reliefu - myślałam, że kobita po rencach kogoś całuje, a to flaga!

Co do trąbki - przestrzegam, nigdy na niej nie gram w tych godzinach!

Co do snuze - nie wiem, co to znaczy!

- następnie miałam durny pomysł, żeby zejść na wyspę Strzelecką. Bo tam jest najnowsza atrakcja turystyczna Pragi czyli nutrie. Co tam, że proszą, żeby ich nie karmić! U nas na osiedlu też proszą, żeby nie karmić gołębi i co z tego... Tu jak widzicie marchewka została dostarczona. Ale durnowatość pomysłu polegała na czym innym. Napatoczył się tam jakiś cudzoziemiec, którego miałam wyfocić z mostem Karola w tle. W lewej ręce miałam parasolkę, w prawej swój aparat, więc parasolkę przełożyłam tak na ramię i w trakcie spadła mi do tyłu. Ja nic, robię dalej mu te zdjęcia, a tu krzyki - wiatr toczy ją po ziemi prosto do Wełtawy. Na szczęście chłopak był bystry w nogach i zdołał ją chwycić, zanim tam wpadła, ale wiecie, jak wyglądała moja NOWIUTKA parasolka po tym toczeniu się po mokrej ziemi i piasku? Ech.

- następnie pojechałam na Vinohrady, gdzie szukałam domu, w którym mieszkał jeden aktor, bo przeczytałam o tym rano na fejsie 😂 Przechodziłam obok antykwariatu, w którym w maju kupiłam jakiś kryminał, tylko wielką siłą woli powstrzymałam się od kupna następnego (tak, mimo wszystko weszłam do środka). Tak że wiecie, stan jest dalej taki jak wczoraj 😂

- czas był na obiad. A po obiedzie jestem zawsze jakaś dziwnie osłabiona 😂 Wróciłam do domu, pokrzepiłam się herbatą, sprawdziłam, że nic nie napisaliście 😁 i sfotografowałam kawałek mapy. Bo jak tu wyciągnąć prawdziwą mapę, jak cały czas pada. Wybierałam się bowiem na kraj świata, a konkretnie na najdalej położoną na północy część Pragi.

- najpierw jednak pojechałam przejść się świeżo otwartą kładką dla pieszych i cyklistów, łączącą Karlin z Holeszowicami. Bije po oczach bielą, a ta balustrada chyba po to, żeby się ludzie nie mogli wychylać?

- tamże pospacerowałam po holeszowickim targowisku, z którego już jakiś czas temu usunięto większość Wietnamczyków, bo powstaje tam ę ą centrum kulturalno-gastronomiczno-handlowe. Na zdjęciu coś, co mnie zdumiało: że człowiek potrafi coś tak paskudnego wymyślić, a inny nawet to kupić, skoro jest w handlu. To są domowe kosze na śmieci. Fuj.

- teraz wracamy do mapy. Otóż ja do tych Czakowic wybrałam się nie dlatego, że od lat o tym marzyłam, tylko dlatego, że jeździ tam TROLEJBUS. A ja nigdy w życiu nie jechałam trolejbusem. Co za zawód. W ogóle to stawiłam się na miejscu wyjazdu o wiele za wcześnie, myśląc, że on tam gdzieś będzie stał, szykował się, a ja go wyfocę. Czekając fociłam okolicę.

- aliści trolejbus podjechał jak każdy inny tramwaj czy autobus na przystanek, załadował pasażerów i wio. Żadnej satysfakcji z tej jazdy trolejbusem nie miałam, bo w środku też wszystko normalnie. Tak to jest spełniać swoje marzenia 🤣 

- w dodatku, gdy wysiadłam w Czakowicach, cóż się okazało? Że nie było tam żadnych drutów! Ja myślałam, że cały czas jedziemy z pałąkiem na drutach! Co za rozczarowanie! I w ogóle jak to!

- nie pozostało mi nic innego, jak znaleźć trochę satysfakcji ze spaceru po okolicy, co się udało: obejrzałam kościół i plebanię, dawny zamek, dawny cukrovar, dwa parki - w jednym ostrzegano, że trawę kosi roboticka sekaczka i żeby uważać, ale tężę znalazłam bezczynną w drugim parku, chyba ładowała akumulatory 🤣  

Zauważyłam w nekrologach, że często rodzina zawiadamia o pochówku po fakcie, że odbył się (albo odbędzie) w wąskim kręgu rodzinnym.

- taka ciekawostka: w blokach na parterze zamiast mieszkań są garaże; a druga to ten krokodyl w śmieciach - co to jest?

- kolejna ciekawostka dotyczy stacji kolejowej (bo wróciłam do miasta pociągiem). Gdy zapowiadają przyjazd pociągu, mówią, żeby nie przechodzić na peron (to nawet trudno nazwać peronem), dopóki pociąg nie stanie i nie otworzy drzwi. Ten "peron" jest tak wąski, że byłoby zbyt niebezpieczne stać na nim, gdy pociąg wjeżdża. Już się z tym spotkałam kiedyś na innej podrzędnej stacyjce. Oto stacja w Czakowicach - i nie wierzcie temu napisowi, że na rogu jest herbaciarnia. Taaa, herbaciarnia u Fausta! Ja tam zajrzałam, tam leją kruszowickie i siedzą nad nim lokalsi.

- a w pociągu z kolei takie ciekawe rozwiązanie półek na bagaże 😁

- a na innej stacji mijanej po drodze od razu widać, że rządzi tam kobieta!