Krystyna Siesicka - Jezioro Osobliwości (na bis)

Ha ha bardzo śmieszne.

Ale tym razem wiedziałam, że to znam, że czytałam, tyle że myślałam, że w szkolnych czasach, przecież to jeden z ówczesnych hitów.

Tymczasem wrzucam tytuł do blogowej wyszukiwarki, a tam - czytane przed ponad dziesięciu laty.  No i tyż piknie. Wtedy pożyczone z biblioteki, dziś już własne (przywleczone niedawno z gratisów). Przy czytaniu snuło mi się po głowie, że muszę też obejrzeć znów film - i że matkę Marty grała Barbara Horawianka - to się potwierdziło (czy ona też była matką Ani w Daleko od szosy? w ogóle miała takie emploi surowych, ostrych matek), ale po przeczytaniu tego, co napisałam o filmie w tamtej notce, jakoś odechciało mi się. A wczoraj obejrzałam Vabank 😍

Jest tam jeden "przezabawny" moment. Marta prowadzi pamiętnik i pod datą 24 grudnia zapisuje:

Muszę przyznać, że ujął mnie prezentem, który przyniesiono do domu tuż przed centralnymi uroczystościami, zaplanowanymi przez mamę na szóstą. 

Żeby nie powiedzieć przed Wigilią 😂😂😂 Centralne uroczystości... dożynki czy co, myślę sobie...

Początek:

Koniec:

Wyd. Krajowa Agencja Wydawnicza, Lublin 1993, 187 stron

Z własnej półki

Przeczytałam 1 sierpnia 2023 roku

 

NAJNOWSZE NABYTKI

Pojechałam wczoraj oddać książki do trzech bibliotek, a ta ostatnia była już blisko Podgórza i przypomniałam sobie, co czytałam na fejsie u Szyszkodara. Szyszkodar to taki lokalny Hałabała, który ratuje książki, zawsze jest wzywany na pomoc, gdy gdzieś leżą koło śmietnika itd. Otóż Szyszkodar pisał niedawno, że w pewnej piekarnio-cukierni w Podgórzu właśnie zmontował półki i zapełnił je makulaturą dla takich nienormalnych niepoprawnych jak ja. No to podjechałam obadać. Książek było ciągle dużo, wybrałam sobie te cztery, bo więcej głupio mi było (ale coś by się jeszcze znalazło ciekawego).

Jestem bardzo ciekawa tego Niziurskiego i już już bym go zaczynała (to chyba jakiś kryminał?), no ale nie zdążę przed wyjazdem, więc zostawiam na później.

Poza tym donoszę, że musieliśmy z Ojczastym stawić się o 14.00 na mieście w sprawie aparatów słuchowych i oczywiście o 13.00 zaczęło lać. Okazuje się, że nie sposób dyrdać z wózkiem inwalidzkim i parasolką nad WŁASNYM łbem. Nie sposób również ochronić parasolką trzymaną przez zainteresowanego CAŁOŚCI tegoż. Wróciliśmy pięknie przemoczeni, a że robiłam też poprzedniego wieczoru przepierki sukienek etc. do Pragi  - wszędzie, ale to wszędzie, gdzie tylko się da, wiszą wieszaki z manelami. 

Normalnie powinni teraz przyjść GOŚCIE!