Edmund Niziurski - Niewiarygodne przygody Marka Piegusa

To już jest Niziurski jak się patrzy! I co za piękne wydanie! Jestem zachwycona okładką, papierem, takim już zacnie pożółkłym, ilustracjami mistrza Butenki, ozdobnikami typograficznymi.
To druga powieść autora, po debiutanckiej Księdze urwisów, wydana w 1959 roku.

Z wielką werwą napisana historia kilku przychód pechowego Marka Piegusa, któremu zawsze coś przeszkodzi a to w odrobieniu lekcji a to w spełnieniu powinności dyżurnego a to wreszcie w najzwyklejszych, wydawałoby się, wagarach. Barwne postaci: sublokatora Anatola Surmy pracującego w kabarecie w charakterze Meksykanina, jego kolegi również muzyka pana Cedura, kolegów szkolnych Marka konstruujących bombę czy przynoszących probówkę z setką pracowicie wyłapanych wśród podwórkowych psów pcheł (przy pechu Marka wiadomo, co się z nimi stanie), szeregu przestępców o charakterystycznych nazwiskach - tu po raz pierwszy spotykamy Wieńczysława Nieszczególnego - no tak, bo Marek wplątuje się w kryminalną aferę szajki złodziei tornistrów, co doprowadzi do odkrycia podziemnej centrali świata przestępczego, zlokalizowanej w podziemiach kościoła :)

Kilka przykładów ilustracji Bohdana Butenki:

Początek:

i koniec:

Naturalnie nie obyło się bez obejrzenia 9-odcinkowego serialu w reżyserii Mieczysława Waśkowskiego:

Serial ma swój urok, ale jest dość niespójny przez pomysł zrobienia z tytułowego bohatera sprytnego detektywa - a był on tylko smętnym pechowcem.

Za miesiąc - Awantura w Niekłaju!

Wyd. Nasza Księgarnia Warszawa 1967, wyd. III, 274 strony
Z własnej półki (kupione w antykwariacie 11 maja 1988 roku za 100 zł)
Przeczytałam 14 kwietnia 2015 roku

Plan filmowy wymaga zapoznania się z Ucztą Baltazara Brezy w niedługim czasie, powlokłam się więc na Rajską, żeby sobie zabezpieczyć to dzieło i tak jakoś mnie natchnęło, żeby przyjrzeć się półkom kinowym. I oto odkryłam dzieło o ludziach kina radzieckiego! Pewnikiem się za nim rozejrzę na allegro, ale na razie wzięłam do domu egzemplarz biblioteczny, żeby przejrzeć i przyjrzeć (mu się).

NAJNOWSZE NABYTKI
Ledwie dzień wcześniej, w środę, wracałam do domu i myślałam z dumą, że oto 15-ty, minęła połowa miesiąca, a ja nic nie kupiłam, jaka też jestem dzielna i ciekawe, ile wytrzymam!
Wytrzymałam kilkanaście godzin. Oto w czwartek udałam się na wystawę Gottlieba, a po drodze - wstąpił do piekieł, po drodze mu było - wdepnęłam do Krzysztoforów. No i tam czekali na mnie Krakowianie, tom III, trzeba było brać!