Daria Doncowa - Keks w bolszom gorodie

Ustaliłam, jaki tytuł Doncowej czytam w tym miesiącu... i szukaj wiatru w polu. Porozłaziły mi się te 'ironiczne kryminały' po całym domu... a, jak Bóg da, będzie jeszcze lepiej (gorzej), bo zorientowałam się, że autorka wydała już około dziesięciu tomików kolejnej serii, szóstej z kolei, i zaraz napisałam maila do Nadwornego Dostawcy czyli pana Wiktora, z żądaniem przysłania tychże plus brakujących innych :)

Tymczasem żeby się dokopać do Keksa w bolszom gorodie należało najpierw zlokalizować półkę dwurzędową na "nowym" regale:

A następnie wyjąć pierwszy rząd i wówczas ukazało się kilka tomików:

Tak że - sprytnie, acz niezamierzenie ukryte - w całości regału raczej nikną:

Zastanowiło mnie, że z jednej strony czytam te Doncowe i opowiadam o tym, z drugiej trochę się tego wstydzę (zwłaszcza ich okładek w tramwaju). Że to taka lektura dla kucharek, a może nawet dla podkuchennych :) Myślę, że gdybym była Rosjanką, to bym ich nie czytała i w ogóle z obrzydzeniem patrzyła na nie na ulicznych straganach. Do tych myśli natchnął mnie nakład wyczytany w stopce - 400 tys. egzemplarzy! Najpierw zadałam sobie pytanie, ile też osób w tym samym momencie co ja czyta tę samą książkę... a potem pomyślałam - a cóż to za osoby, co to za target jest, z kim mam łączność duchową w tej chwili :)
Więc - co MNIE rajcuje w tych kryminałkach? Głównie - język. Współczesny, żywy język rosyjski, z którym udaje mi się mieć stały kontakt jedynie w ten sposób. Pewnie, że mogłabym poszukać na allegro Dostojewskiego czy nawet Tołstoja w oryginale, ale czy dałabym radę? Czy nie usnęłabym nad tą lekturą? Co prawda przeczytałam już - i to dwukrotnie - Mistrza i Małgorzatę, ale tu się nakłada moje uwielbienie dla powieści Bułhakowa. Uwielbienie, któremu nigdy nie dorówna podziw dla rosyjskich klasyków.
A po drugie - szczegóły życia Rosjan, zarówno tych dzisiejszych (choć w przypadku Doncowej oczywiście ograniczonych do mieszkańców Moskwy i okolic) jak i tych z czasów Związku Radzieckiego, bo autorka często sięga wspomnieniami bohaterów do tamtych czasów. Powiedzmy więc, że rys obyczajowy i socjologiczny :)

W ten chytry sposób udało mi się usprawiedliwić comiesięczne serwowanie Wam kotletów à la Doncowa. W dzisiejszym przypadku jest to kotlet odgrzewany, albowiem od początku towarzyszyło mi poczucie, że skądś to znam, zarówno tytuł jak i fabułę.

No oczywiście! Czytałam! Na samym początku mej przygody z Rosją i rosyjskim! Była to jedna z pierwszych książek, pożyczonych w Dziale Obcojęzycznym biblioteki na Rajskiej, w czasach, gdy nie miałam pojęcia jeszcze o czymś takim jak serie, różne bohaterki i po prostu wzięłam, co stało na półce, na chybił trafił i mozoliłam się potem ciężko nad bukwami :) Nie przypuszczając, że kiedyś tam, w nie tak odległej przyszłości, będę czytać Doncową systematycznie całymi seriami. I tak oto przyszło mi powtórzyć lekturę, ale co, co mnie czytają od dawna, doskonale wiedzą, że szybciutko wszystko zapominam, jestem więc - dla kryminałów - czytelnikiem doskonałym, bo wielokrotnym :)

Tak więc - na razie dopiero po raz drugi - przeczytałam Keks w wielkim mieście (tytuł jak zwykle od czapy), jako czternasty odcinek cyklu o przygodach Wioli Tarakanowej.

Mój osobisty przyjaciel czyli (nieukończony) katalog księgozbioru podpowiada, że Doncowych mam w sumie - stan na dziś, przed ewentualną dosyłką pana Wiktora - dziewięćdziesiąt osiem. A jeszcze Marininy, jeszcze różne Ustinowy, Kulikowy, Abdułłajewy, Kalininy... oj, wystarczy mi do końca :)

A teraz z kronikarskiego obowiązku: Wiłka znów jest sama w domu, ma wkrótce dostarczyć rękopis nowego kryminału, a tu jak na złość nic nie przychodzi do głowy, za to pada propozycja nakręcenia serialu TV według jej poprzedniej książki i nawet Leninid dostaje tam jedną z głównych ról. Tymczasem do auta Wiłki, zaparkowanego koło metra, wsiada drobna dziewczynka i błaga, by szybko odjechać, bo uciekła od pedofila. Naiwna Wiłka wierzy jej oczywiście i zabiera Olę do domu. Potem jest świadkiem nagłej śmierci pewnego małżeństwa i w poszukiwaniu prawdy wędruje do klasztoru, słynnego z... ze zmartwychwstań! Oczywiście to, jak wszystko przebiegało w istocie, wyjaśni dopiero Oleg, wróciwszy z delegacji. Czyli wszystko tak kak wsiegda :)

Zerknęłam do pierwszego mojego tutaj wpisu i znalazłam tam listę lektur z poprzednich lat, okazuje się, że Keks czytałam w 2009 roku, a pierwszą moją rosyjską lekturą było Hobby gadkogo utionka w 2008. A więc to już siedem lat będzie na jesieni!


Początek:

i koniec:

Wyd. EKSMO Moskwa 2006, 380 stron
Tytuł oryginalny: Кекс в большом городе
Z własnej półki (kupione 3 lipca 2014 roku za 8,50 od zacnego pana Wiktora w ramach uzupełniania luk w zbiorach)
Przeczytałam 26 kwietnia 2015 roku



W TYM TYGODNIU OGLĄDAM

1/ zaczynam serial rosyjski CZECHOW I CO, 1998
Pierwotnie myślałam, że to taki długi, 10-odcinkowy, serial o samym Czechowie :) a tu okazuje się, że jest to ekranizacja jego 30 opowiadań, po 3 w każdym odcinku, zrealizowana w 1998 roku w stulecie teatru MCHAT im. Czechowa
Pierwszy odcinek zawiera nowele "Zabył", "Swiataja prostota" i "Gost". Obszukałam się po Dziełach Czechowa, a mimo to pierwszej nowelki nie znalazłam, przeczytam więc drugą i trzecią, a potem obejrzę film. No chyba, że tytuł polski tej pierwszej znacznie odbiega od oryginalnego (Zapomniałem)?
Na YT w całości:



2/ film polski POD GWIAZDĄ FRYGIJSKĄ, reż. Jerzy Kawalerowicz, 1954
W całości:


Dalszy ciąg CELULOZY. Na akcję składa się kilka epizodów walk komunistów z reżimem sanacyjnym, m. in. uruchomienie tajnej drukarni, zdemaskowanie prowokatora (którego samowolnie zabija Szczęsny) i wreszcie wielkie manifestacje uliczne zakończone starciem strajkujących robotników z atakującą brygady policją. Drugi równoległy wątek stanowią dzieje miłości Szczęsnego i działaczki partyjnej Madzi. Szczęsny, któremu grozi aresztowanie, wyjeżdża do Hiszpanii, by wziąć udział w wojnie domowej.


3/ film czeski DZIKA ELŻBIETA (Vánoce s Alžbětou), reż. Karel Kachyňa, 1968
Na YT fragment:


Znów muszę się posiłkować opisem z czeskiej bazy filmów:
Alzbětu Tomajdesovou (21) propustili na podmínku z nápravného zařízení. Ihned nastoupila do zaměstnání jako závoznice. Padesátiletý řidič, s nímř rozváží potravinářské zboží po venkovských prodejnách, dlouho hledá k uzavřené dívce osobnější vztah... Snímek vznikl jako náhrada za odložený společensky ožehavější projekt a nepatří ve filmografii režiséra Karla Kachyni k těm zásadním dílům.
Usiłuję to zrozumieć i wychodzi mi, że tytułowa Elżbieta została warunkowo zwolniona z zakładu karnego czy jakiegoś poprawczaka i pracuje jako pomocnik kierowcy, rozwożącego artykuły spożywcze do wiejskich sklepów. Tenże 50-letni szofer długo próbuje nawiązać z dziewczyną osobiste relacje.

4/ film japoński GDZIE SIĘ PODZIAŁY MARZENIA MŁODOŚCI (Seishun no yume imaizuko), reż. Yasujirô Ozu, 1932
Na YT w całości:


Przyjaźń czterech chłopców z bractwa studenckiego zostaje wystawiona na próbę, po tym jak jeden z nich, Horino (Ureo Egawa), odziedzicza rodzinny interes. Pozostała trójka ma trudności ze znalezieniem pracy, więc chłopak pomaga im oszukiwać na teście rekrutacyjnym. Sam przestaje zabiegać o względy kelnerki Shigeko (Kinuyo Tanaka), o której marzą pozostali studenci. Dziewczyna, myśląc, że nie jest odpowiednią partią dla Horino, zgadza się zostać żoną biedaka Saiki’ego (Tatsuo Saito). Ten jednak uważa, że nie zasługuje na jej uczucie.

5/ z płyty EDISON - INVENTION OF THE MOVIES - filmy tej wytwórni z lat 1909 i 1910, wśród nich ten:


6/ z nowości - włoski film SALVO.OCALONY, reż. Antonio Piazza, Fabio Grassadonia, 2013
Na YT trailer:


Samotny, pozbawiony uczuć i bezwzględny trzydziestolatek Salvo należy do sycylijskiej mafii. W akcie zemsty zakrada się do domu innego mafioza, który zorganizował na niego nieudany zamach. Przez przypadek spotyka tam jego siostrę Ritę – piękną, niewidomą dziewczynę, która mimowolnie jest świadkiem, jak Salvo zabija jej brata. Gdy ten z niewiadomych dla siebie przyczyn decyduje się ją porwać, w ich życiu zaczyna dziać się coś wyjątkowego – w Salvo nieoczekiwanie rodzi się miłość. "Salvo" to filmowy debiut reżyserskiego duetu dwóch włoskich reżyserów – Fabio Grassadonii i Antonio Piazzy, który okazuje się ciekawym połączeniem filmowego realizmu z kinem noir. Film otrzymał Grand Prix Międzynarodowego Tygodnia Krytyki na MFF Cannes 2013.



NAJNOWSZE NABYTKI
Dzięki Magdzie-podgórzance, która doniosła o sprzedaży ostatniego Nowaka w podgórskim domu kultury, udało się go nabyć.

Boh trojcu lubit, będę czytać. Czas pomyśleć, co w maju będzie na tapecie. Na pewno Czechow z serialu, na pewno Uczta Baltazara Brezy też do filmu i takoż Pokolenie Czeszki.