Aleksander Minkowski - Dowód tożsamości

Już mnie troszkę męczą te powieści Minkowskiego dla młodzieży, bo zazwyczaj są na jedno kopyto: bohater, zawsze obdarzony jakimś niepospolitym talentem, zmaga się z problemami moralnymi (najczęściej dotyczącymi rodziców, ale nie tylko) i trudną miłością. Ale nie daję za wygraną, już się zabrałam za następną, poza tym mam też kilka powieści dla dorosłych, które czekają w kolejce.
Bohater Dowodu tożsamości ma wakacje zepsute przez niezasłużoną poprawkę z biologii - jest jej winien najbliższy przyjaciel, który nie miał odwagi cywilnej przyznać się do błędu. Bije się też z myślami, kim zostać: chciałby być artystą, ale rodzice naciskają na architekturę jako pewny kawałek chleba. Tymczasem za domem rozbija swój namiot tajemnicza miedzianowłosa Elza, która szuka śladów przeszłości i powoduje, że bohater sam zaczyna grzebać w zetempowskiej historii rodziców.
Wygodny do czytania (i wożenia w torebce) format :)
Przeczytałam 16 sierpnia 2012.

A tu wstąpiłam do Taniej Jatki na Grodzkiej po rosyjskie kryminały i rzuciły się na mnie pięknie wydane Dzieje Kościoła w Polsce za 36 zł.

Pożyczyłam z biblioteki na Rajskiej serial Gruby wydany na dvd:

Powstał w 1972 roku, ma 7 odcinków, wyreżyserował go Wojciech Fiwek, scenariusz został znacznie zmieniony w stosunku do książki, ale sedno pozostaje to samo: trudne lata powojenne na Ziemiach Odzyskanych, otyły Maciek Łazanek, z którego śmieją się koledzy w szkole, śledztwo w sprawie tajemniczego przejścia w szkolnej bibliotece... Serial jest świetny, choć oczywiście nie brak w nim propagandy komunistycznej :)

Obejrzałam też pierwszy film Eldara Riazanowa - komedię muzyczną Karnawalnaja nocz (Noc karnawałowa) z 1956 roku, z rolą Ludmiły Gurczenko, która przyniosła jej olbrzymią popularność w Związku Radzieckim. Była wtedy jeszcze studentką. Jest to klasyczny rosyjski film noworoczny - jest u nich olbrzymia tradycja takich filmów, czego najbardziej znanym przykładem jest oczywiście Ironia losu, zawsze wyświetlana w rosyjskiej telewizji w Nowy Rok. Jak przeglądam strony z rosyjskimi filmami to widzę, że tradycja jest do dziś kontynuowana, powstają dziesiątki noworocznych filmów.

Tutaj akcja rozgrywa się cały czas w Domu Kultury, gdzie młoda aktywistka Lenoczka przygotowuje bogaty program na sylwestrowy wieczór. Jednakże twardogłowy dyrektor Ogurcow uznaje cały plan za niepoważny i ma swoje plany: wykład na temat Czy na Marsie jest życie oraz koncert muzyki poważnej. Jak dopiąć swego, nie mówiąc wyraźnie dyrektorowi nie?

Riazanow nakręcił w 2006 roku sequel zatytułowany Karnawalnaja nocz 2 ili Piatdiesiat liet spustia (Noc karnawałowa 2 czyli Pięćdziesiąt lat później) - ta przyjemność jeszcze przede mną.