Wasilij Szukszyn - Rodzina Lubawinów

Szukszyna to ja uwielbiam. Przeczytałam tylko dwie jego książki (Rozmowy przy jasnym księżycu i Jest taki chłopiec), ale za to widziałam parę filmów. I całokształt bardzo líbí se mi. A już jak opisuje syberyjską wieś, to odpadam.
Mam pięć pozycji tego autora, ale je oszczędzam, wiecie. Że niby chciałabym je poznać, ale z drugiej strony chciałabym też mieć to jeszcze przed sobą. Więc Rodzina Lubawinów czekała prawie trzy lata, ale w końcu nie mogłam już wytrzymać (zwłaszcza że cała ta seria, która nazywa się Kolekcja Literatury Radzieckiej, bardzo mnie ciągnie) i zdjęłam z półki. Tej tutaj:

Na tym regale:

Mam takie wstydliwe wyznanie do zrobienia: trzydzieści lat temu moja przyjaciółka z czasów licealnych to czytała i ja nie mogłam się nadziwić, że takie pierdoły ruskie ją zajmują. Teraz dopiero dojrzałam i wpadłam w Szukszyna jak śliwka w kompot. Wychodzi na to, że Ewelina była mądrzejsza :) ja wówczas tylko Zachód i Zachód...

Na skrzydełku powieści napisano o autorze:

a na drugim o samej książce:

I wszystko jasne. Trochę mi lektura przypominała Cichy Don tematyką, tyle że w odmiennych warunkach Syberii: też mamy tu świetne opisy warunków życia i obyczajów mieszkańców wsi i też śledzimy losy nielegalnej miłości i walki starego z nowym.

Kiedyś czytałam opis syberyjskiego śniadania, który mnie zachwycił - klik. Tutaj też asystujemy przy śniadaniu:
Śniadanie jedli wszyscy razem.
U szczytu stołu - Jemielian Spirydonycz. Po bokach - synowie.
Jedli w milczeniu, dokładnie, długo. Najpierw był makaron z gęsiną, potem pieczone kartofle z mięsem wieprzowym.
Jemielian Spirydonycz brał z patelni kęsy mięsa palcami i wsuwał je w ginące wśród zarostu usta. Żuł głośno, z zadowoleniem. Lubili zjeść w tym domu.
Wreszcie Jemielian odsunął się, rozdzielił na połowę wielką jak miotła brodę... Kątem oka zerknąwszy na ikony, powiedział:
- Bogu niech będzie chwała!
Zaczęli podnosić się zza stołu. Sięgnęli do kieszeni po kapciuchy.
No i już myślałam, że to tak zawsze i u wszystkich musi być. Że praca ciężka, to i pojeść przed nią trzeba solidnie.
Tymczasem kilkadziesiąt stron dalej natknęłam się na opis obiadu u wioskowych biedaków:
Akuratnie jedli obiad. Na stole dymił garnek kartofli. Na ławkach dokoła stołu porozsiadała się dzieciarnia. Jedno mniejsze od drugiego. Każde wyjmowało z garnka gorący kartofel, obierało, przerzucając z ręki do ręki, maczało w soli i parząc sobie gardło zajadało z chlebem. Dzieci popijały jedzenie mlekiem ze wspólnego kubka, do którego Maria raz po raz dolewała. Mleka było niewiele i dzieciaki bacznie śledziły, żeby dziecko, do którego przechodził kubek, nie przełknęło za wiele. Nikt nic nie mówił.
Trochę szkoda, że sowiecka władza zabrała się za równanie wszystkich... do dołu. Tym, co mają więcej - odebrać. Jak z tym zbożem, którego szukano po wszystkich zakątkach gospodarstw, żeby zabrać dla głodujących robotników. Trudno się dziwić, że ludzie bronili się przed radziecką władzą, uciekali do band, do lasu.
Ale ten świat przestawiony w powieści Szukszyna, dawno nieistniejący, choć surowy i nieraz okrutny, uśmiecha się do nas z daleka i kusi. Ogromna wrażliwość pisarza na urodę natury każe pochylać się nad krajobrazem syberyjskiej wsi. Doskonale przedstawione i scharakteryzowane postaci, z wszelkimi ich duchowymi rozterkami i namiętnościami, pozwalają wniknąć w samą głąb rosyjskiej duszy... cudowna lektura, do której wracać będę z ochotą!


Początek:

i koniec:

Powieść została sfilmowana w 1971 roku:



Wyd. PIW Warszawa 1977, wyd.II, 334 strony
Tytuł oryginalny: Lubawiny/ Любавины
Przełożył: Aleksander Bogdański
Seria: Kolekcja Literatury Radzieckiej
Z własnej półki (kupione na allegro 10 listopada 2011 roku za 3 zł)
Przeczytałam 27 maja 2014 roku



NAJNOWSZE NABYTKI
Jabłuszko wspomniała w komentarzu pod poprzednią notką o książce Tutaj, czyli w Krakowie Ewy Miodońskiej-Brookes. Że fajna. Cóż było robić, zajrzałam na stronę Księgarni Akademickiej, była, za 35 zł. Trudno, odżałuję :) Wpadło mi jednak do głowy, żeby sprawdzić też na allegro i oto znalazłam za 23 zł z odbiorem osobistym i już w dwie godziny później kartkowałam ją w tramwaju w drodze z pracy do domu.

Rzeczywiście smakowite!
Jeśli dziś nie przyjdą ostatnie zakupy z allegro (w ilości 5 sztuk) to koniec z zakupami w maju!