Christopher Monger - Anglik, Który Wszedł Na Wzgórze, A Zszedł Z Góry

O książce pisał ostatnio Beznadziejnie zacofany w lekturze jako doskonałej lekturze pomidorowej - do czytania przy uprawianiu ogródka. Może to dlatego, że nie mam ogródka, powieść mi się nie spodobała :)

Ściągnęłam ją z półki, gdzie stoi w towarzystwie paru innych wydawnictw Prószyńskiego, a niedaleko moja najukochańsza książka (prosiłam córkę, żeby mi ją włożyła do trumny) - chyba nietrudno zgadnąć, która to.

Wąski regalik wypełnił wolne miejsce koło okna - tak się marnowało.

Oto inne pozycje z serii nazwanej Biblioteczką Konesera, hm hm.

W ciężkich czasach, gdy córka była mała i ja w związku z tym nie pracowałam i znakomitą większość czasu spędzałam na osiedlu, korzystałam przez pewien czas z Klubu wydawnictwa Prószyńskiego. Nie pamiętam już, jak się ten klub dokładnie nazywał, za to kojarzę, że były w nim lepsze warunki dla czytelników niż w Świecie Książki, gdzie OBOWIĄZKOWO trzeba było co 2 miesiące coś tam nabyć, obojętnie, czy się znajdowało coś interesującego dla siebie w bieżącym katalogu, czy nie. U Prószyńskiego były luzy pod tym względem, poza tym były też częste przeceny. Podejrzewam, że powyższe pozycje nabyłam właśnie w ramach takowych wyprzedaży.

To mnie jedynie pociesza w przypadku Anglika, Który... Że wydałam na niego zaledwie parę złotych. Bo też - w moim mniemaniu - jest to typowe czytadło. Oczywiście czytadła też spełniają swoją rolę (zapychacza czasu), a nawet są takie, które bardzo poważam, choć do historii literatury spisywanej w podręcznikach nie wejdą. Ale Anglik, Który... mnie rozczarował.
Najpierw jednak zerknijmy, jak opisywało go na okładce wydawnictwo:

Ma to niby zaintrygować. Ale jakoś nie byłam ciekawa, jak potoczą się losy wzgórzo-góry (a właściwie wiedziałam z góry, że dobrze), jak sprytni Walijczycy poradzą sobie z nadętym bufonem-Anglikiem, ile jeszcze rudowłosych dzieci spłodzi karczmarz Morgan i co będzie z romansem Betty z sympatycznym Ansonem. Wszystko to pozostawiło mnie doskonale obojętną i gdyby nie poczucie obowiązku (zaczęłam, to muszę skończyć) rzuciłabym lekturę w diabły.

Tak sobie myślę, że winą za niepowodzenie czytelnicze muszę obarczyć nie samego Mongera, ale... Natalię Dawydową. Zbyt blisko siebie te lektury były, a Całe życie i jeszcze dwie godziny jednak było prawdziwą literaturą :)

Jeszcze w kwestii tytułu: naiwnie pomyślałam sobie, że jakiś bęcwał chyba to tłumaczył, kopiując wielkie litery z angielskiego tytułu. Zaraz jednak okazało się, że żaden bęcwał, tylko tytuł jest jednocześnie przezwiskiem bohatera, długawym, ale jednak - otóż w walijskim miasteczku wszyscy nosili jakieś przezwiska, co wynikało głównie z tego, że większość mieszkańców miała te same nazwiska, a jakoś trzeba było ich rozróżniać.

Nie ma początku i końca, bowiem nasz nowy dyrektor, jełop jeden, zepsuł właśnie skaner. To trzeba być zdolnym. Trzy razy pokazywałam mu, jak się go obsługuje, nie wystarczyło. Po czym, gdy zaproponowałam, że zadzwonię po technika, odrzekł, że może nie, bo on wyjeżdża na weekend i że może w poniedziałek... i zaraz się zmył. Co ma piernik do wiatraka, nie wiadomo.
Na wszelki wypadek chyba w weekend zrobię zdjęcia następnej w kolejce książki :)

Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 1996, wyd.I w tej serii, 254 strony
Tytuł oryginalny: The Englishman Who Went Up a Hill But Came Down a Mountain
Przełożył: Marek Cegieła
Z własnej półki
Przeczytałam 16 lipca 2014 roku


NAJNOWSZE NABYTKI
Wyszłam z pracy na pocztę... Marnie się to skończyło dla mojej kieszeni i moich wolnych półek.

No bo tak: wracam i staję przed wyborem, czy iść Plantami czy może zajrzeć na Stolarską, gdzie jest antykwariat, w którym rzadko bywam (drogo). A, raz kozie śmierć, luknę, co tam w cracovianach.
A tam całe masy. Trzy półki. Ponieważ można płacić jedynie gotówką, poprosiłam o odłożenie paru rzeczy, wrócę po pracy, jak skombinuję pieniądze. No bo kto teraz chodzi z gotówką?
I wróciłam.
I miałam gotówki na dziesięć książek.
I jeszcze tam zostały na półkach takie, które czuję, że powinnam mieć... no ale nie przesadzajmy, nie wszystko na raz :)
Więc tak, zaczynając od największych formatów:

Mamy jasność?
Nieuleczalna, no nieuleczalna.
Z pogawędki z właścicielem antykwariatu wynikło, że młodzi ludzie absolutnie nie kupują cracovianów, nikt.
Z drugiej strony myślę sobie po cichutku, że może kupują, tylko na allegro albo w tańszych miejscach :)
Poza tym dowiedziałam się, że na moim osiedlu mieszka jakaś kobieta, która też kolekcjonuje cracoviana. Pomyśleć, że mam w pobliżu bratnią duszę, może za ścianą (no, za tą najbliższą ścianą to akurat wiem, że nie) i nic o tym nie wiem.

Aha, zapomniałabym. Ten Kamienny Kraków. To jest rewelacja! Mistrzostwo świata! Spojrzenie na zabytkowy (i nie tylko, bo również współczesny) Kraków okiem geologa. Bardzo mi takiej pozycji brakowało, bo kiepsko się orientuję w tych różnych marmurach etc. Nawet nie wiedziałam, że coś takiego wyszło. To AGH opublikowało w 2005 roku. Jedna z części książki to propozycje spacerów po Krakowie z opisem użytych w budowlach materiałów. Utonęłam w tym! Była co prawda najdroższa (50 zł), ale warta swej ceny.