Irena Kika Szaszkiewiczowa - Podwójne życie Szaszkiewiczowej

Kiedyś przeczytałam chyba pół tej książki w Empiku, ale jakoś krakowskie centusiostwo nie pozwoliło mi jej kupić za normalną cenę: jakby rzucili do Taniej Jatki, to co innego. Więc pożyczyłam z biblioteki. No i teraz muszę oddać i przykro mi bardzo, bo CHCĘ JĄ MIEĆ, tak?
Wczoraj była idealna okazja, żeby wyżebrać jakiś rabacik w Księgarni Pod Globusem, skoro święto książki (oczywiście, jeśli jeszcze ją mają), to znowu ten nieszczęsny remont łazienki wszedł mi w paradę. Mianowicie przychodzili fachowcy oglądać. Czuję, że tym remontem to ja Wam jeszcze dam popalić i blog zmieni nazwę z TO PRZECZYTAŁAM na TO WYREMONTOWAŁAM (i zdrowiem przypłaciłam). Żeby jednak na dziś z nim skończyć, powiem tyle: z torbami pójdę! Wszystko trzeba wymienić i zrobić na nowo, łącznie z elektryką, bo pani, na pralce zdarzy się przebicie i co wtedy? Precz jednak, mówię, precz z tym tematem (w piątek dostanę kosztorys, wtedy dopiero wpadnę w stupor).
Muszę jednak powiedzieć, że lektura Szaszkiewiczowej (która wszędzie czuje się wyśmienicie) pomogła mi troszeczkę podnieść się na duchu. Skoro ona przeszła to, co przeszła i jakoś żyje, mało tego, nawet potrafiła się cudnie bawić, to ja też dam radę byle łazience.

Nie znacie Szaszkiewiczowej? No cóż. Za młodzi jesteście. Szaszkiewiczowa królowała w latach 60-tych.


Oto nasza bohaterka:


Jest pani tak interesująca, tak miło się z panią gawędzi, że człowiek zapomina, jaka pani jest stara i gruba - powiedział Szaszkiewiczowej w charakterze komplementu jej lokator, niejaki Piotr Skrzynecki. Po czym wciągnął ją do Piwnicy Pod Baranami i choć niektórzy wołali, gdy wchodziła:
- Gaście światło, stare próchno będzie świecić!
nie zniechęcała się łatwo i szybko poczuła się wśród piwniczan znakomicie. Zawarła przyjaźnie z wieloma wybitnymi artystami (jak choćby Kazimierz Wiśniak czy Wiesław Dymny), miała zresztą olbrzymie szczęście do interesujących ludzi i nawet sam Marian Eile pozwolił jej pisywać kawałki do kultowego Przekroju. Przez tenże Przekrój została rozsławiona na całą Polskę, gdy zaczęto publikować pierwszy polski komiks z Szaszkiewiczową w roli głównej:

Gdy postanowiła wybrać się z synami nad morze autostopem, popularny tygodnik zamieścił apel do kierowców ciężarówek, by ją zabierali po drodze. Według Eilego tylko ciężarówka mogła podołać wadze naszej bohaterki.


Nawiasem mówiąc, miała Szaszkiewiczowa kłopoty w pracy przez ten komiks i Ksylolita, będąc bowiem (nie)młodą pielęgniarką w Nowej Hucie otrzymała reprymendę od swojego dyrektora, że niemoralnie się prowadzi i niby to samotna matka z niewystarczającymi środkami do życia (widać była mocno związana z zakładem poprzez kasę zapomogowo-pożyczkową), a urządza bankiety i orgie. Ludzie jednak potrafią traktować środki masowego przekazu całkiem na serio!

Ogólnie jednak życie Szaszkiewiczowej nie rozpieszczało, cudowne dzieciństwo i młodość w ziemiańskiej rodzinie skończyły się z wybuchem wojny, a po wojnie, to już wiadomo, w dworze ośrodek szkoleniowy dla milicji czy inne pegieery, a dla bezetów ciężki kawałek chleba, dobrze choć, że ten pielęgniarski zawód Szaszkiewiczowa zdobyła, ale już idąc na 24-godzinny dyżur musiała zostawiać synów samopas (Szaszkiewicz w którymś momencie udał się w siną dal), ci odbili się od rąk i skończyło się zostawieniem ich w domu dziecka, gdzie przynajmniej byli dopilnowani. Nie myślmy jednak, że była taką wyrodną matką, dbała o nich, jak tylko mogła i wybrała po prostu mniejsze zło w ciężkiej sytuacji. Myślę, że w trudnych chwilach musiało ją bardzo silnie ratować jej wrodzone poczucie humoru i ogólnie optymistyczne usposobienie. Przy tym wszystkim roboty się nie bała i gdy nadarzyła się okazja wyjechać do Norwegii za chlebem, pognała w te pędy.
I tak dziś zawieszona między Polską a Stavanger nasza bohaterka dożywszy pięknego wieku 96 lat cieszy się wnukami, produkuje fantastyczne makatki i ... pisze bloga! Zachęcam do zajrzenia: Moje pierwsze 100 lat

Dodaję jeszcze początek i koniec oraz spis treści, na wieczną rzeczy pamiątkę:




Ach, jeszcze rysunek Wiesława Dymnego przedstawiający pogrzeb Szaszkiewiczowej:


Ech, chciałabym tak umieć cieszyć się życiem, jak Szaszkiewiczowa...


Wyd. Wydawnictwo Literackie Kraków 2011, 328 stron
Z biblioteki na Rajskiej (ale muszę to mieć, stanowczo!)
Przeczytałam 23 kwietnia 2013



NAJNOWSZE NABYTKI
Było tak. Gdy Pozdrowienie z Krakowa Jerzego Zielińskiego wyszło, widywałam je tu i tam, ale nie będąc zainteresowana pocztówką jako taką, nie myślałam o kupnie, zwłaszcza w kontekście ceny (70 czy 90 zł, nie pamiętam). Potem jedna znajoma mi pożyczyła do przeczytania i to albumowe wydawnictwo okazało się bardzo przyjemnym. Wstawiłam więc do newslettera z allegro, żeby trzymać rękę na pulsie. Puls wykazywał ciągle około 70 zł, gdy nagle, któregoś ranka... pojawiło się ciśnienie w wysokości 17 zł! I to nie żadna pożal się Boże licytacja, tylko KUP TERAZ. To kupiłam.

Mało tego. Gdy zwróciłam się do sprzedawczyni z pytaniem o koszt przesyłki poleconej, ta zadzwoniła wieczorem i powiedziała:
- Wie Pani, ja pracuję w szpitalu X w Krakowie i jakbym mogła zostawić książkę na portierni, to tak by było najwygodniej, nie musiałabym na pocztę chodzić.
Czyli jeszcze zaoszczędziłam z dychę na przesyłce!
No byle takie interesy zawsze robić!
Przy okazji odbyłam wycieczkę krajoznawczą, bo nigdy w tamtych okolicach nie byłam, a sam szpital wzięłam za... kościół :) no taka monumentalna architektura :)

Album jest pięknie wydany, oto wyklejka ze starym planem Krakowa:

W miejscu Alej Trzech Wieszczów jeszcze kolejka cyrkumwalacyjna!
A oto pierwsza strona i kolejne:


A tutaj mamy LEPORELLO czyli taka rozwijana kartka-harmonijka:





Prawda, że piękne?


A tu dzisiejsza świeżynka:

Jakem wyczytała, że Iwan Czonkin ma ciąg dalszy, zaraz się za nim na allegro rozejrzałam. Całe 5 zł, odbiór osobisty w miejscu, które nawiedzam już od lat i nie tylko ja, bo ostatnio podczas rozmowy z jednym luźnym znajomym, z którym wymieniamy informacje o ty, cośmy sobie krakowskiego ostatnio kupili, okazało się, że on również korzysta z ich usług, świąt jest taki mały :)