sobota, 31 października 2015

Zbigniew Leśnicki - Kraków. Historie, anegdoty i plotki

Dzieło z gatunku ZNACIE, TO POSŁUCHAJCIE. Oczywiście zawsze jest przyjemnie znów poczytać o Krakowie, to się łyknęło :)

Półka z Leśnickim. Trochę krakowskich, trochę ruskich, jedna leniwa (leży obok):



Zajawka z tylnej okładki:
Aktor z wykształcenia, historyk z zamiłowania. A z zawodu? Tego się nie dowiemy. Internet w każdym razie takiego aktora nie wskazał i w ogóle oddaje jedynie tę książkę.
Od razu trzeba zaznaczyć, że nie znajdziemy tu "nietypowego obrazu Krakowa", o którym mowa powyżej. Jak najbardziej typowym on jest, typowym dla przebogatego szeregu wspomnień i opracowań, jakie się do tej pory ukazały. Zresztą autor nie udaje mądrzejszego i bardziej odkrywczego niż jest, więc na końcu mamy bibliografię, w której znajdziemy kilkadziesiąt pozycji, z których czerpał garściami. Bowiem wszystko to już było (i pewnie wróci jeszcze nieraz).

To trochę jak rozmowa ze starą ciocią, która co roku na imieninach opowiada te same historyjki sprzed lat. Znamy je na pamięć, ale grzecznie przytakujemy i uśmiechamy się w stosownych momentach. Leśnicki podpiera się tu swoją dorosłą już wnuczką (ponoć wykształconą), która po raz pierwszy od dziadka usłyszała o Noworolu i potem przeprowadziła ankietę wśród swoich rówieśników, z której wynikło, że tylko jeden coś tam o nim słyszał i wiedział, gdzie się mieści. Więc dla uświadomienia młodzieży...
No, nie chce mi się aż tak źle myśleć o młodych krakowianach... choć o współczesnym wykształceniu można by podyskutować :)
Przyjmijmy więc, że Leśnicki napisał książkę o Krakowie dla lamerów. Tylko wtedy będzie ona odkrywcza... pod warunkiem, że nie będziemy się spierać o szczegóły (takie jak ten, że Matejko za pieniądze uzyskane ze sprzedaży Batorego pod Pskowem kupił posiadłość w... Zesławicach albo że film Zaklęte rewiry kręcono w Grand Hotelu). Panie Leśnicki, w ostateczności wystarczy użyć internetu!

No ale dobra, żeby nie było, że już tak całkiem nic nowego dla siebie nie znalazłam, to proszę, jest! W połowie XIX wieku Karmelicką i Krupniczą chadzał gminny pastuch, który trąbiąc na rogu dawał znać, że zabiera gospodarskie krowy i kozy do wypasu na Błoniach. I ten widok będę miała przed oczami jadąc w poniedziałek do pracy :)

Początek:
Koniec:

Wyd. Wydawnictwo WAM Kraków 2015, 346 stron
Z własnej półki (kupione 28 maja 2015 roku na allegro za 25,83 zł)
Przeczytałam 30 października 2015 roku

Miło, że WAM wydaje te cracoviana, w sytuacji gdy Wydawnictwo Literackie, które kiedyś miało prawie na nie monopol, zrezygnowało ze szczytnej idei :(



NAJNOWSZE NABYTKI
Dotarł słownik z allegro - ostatni październikowy zakup:
W Księgarni Językowej jest taki jednotomowy, tyle że większego formatu, kosztuje 189 zł! O nie, pomyślałam, w końcu nie studiuję bohemistyki, żeby się tak wykosztowywać... i za stówkę kupiłam to 2-tomowe wydanie na allegro. Oba zresztą są czeskiej produkcji, a nie naszej Wiedzy Powszechnej.



W TYM TYGODNIU OGLĄDAM

1/ film polskie KAPELUSZ PANA ANATOLA, reż. Jan Rybkowski, 1957
Na YT można obejrzeć cały:


Warszawa, lata pięćdziesiąte. Skromny kasjer PZU, pan Anatol, wybierając się z żoną na towarzyskie spotkanie traci nakrycie głowy. Czując się źle bez kapelusza, pośpiesznie kupuje nowy o oryginalnym fasonie. Wracających późnym wieczorem okradają złodzieje, ale na widok kapelusza pana Anatola zwracają wszystko, przepraszając za omyłkę. Od tej pory Anatol będzie znajdował w swych kieszeniach różne cenne przedmioty, co stanie się powodem zazdrości żony. Odnosząc do komisariatu "znaleziska", Anatol spotyka jednego z członków szajki kieszonkowców - Felusia - w identycznym kapeluszu. Postanawia iść tym tropem i sprytnie zdobywa klucze do meliny. W mieszkaniu Felusia zastaje Kicię z kolesiami. Ponieważ nie znają swego szefa, powstaje zabawne qui -pro-quo. Zostaje uznany za "Starego", przywódcę szajki. Chcąc zwrócić uwagę milicji na mieszkanie, częstuje złodziejaszków obficie wódką i nastawia jak najgłośniej muzyczkę. Milicja wyprowadza do wozu uczestników zabawy. Anatol dzięki swej fenomenalnej pamięci pomaga ustalić milicji hasło przestępców. Kapelusz, identyczny jak pana Anatola, jest znakiem rozpoznawczym "inkasentów" szajki. Nawet rzucenie na rynek ogromnej liczby kapeluszy tego fasonu nie zniweczy sukcesu Anatola.
7/10

2/ film włoski NOI E LA GIULIA (My i Giulia), reż. Edoardo Leo, 2014
Na YT trailer, ale jest też film w całości, tylko diabli wiedzą, czy zaraz nie zniknie :)


Historia trzech nieudaczników, którzy zawiązują spółkę, by kupić podupadłe gospodarstwo i założyć tam agriturismo (mam właśnie jedno z zaćmień: nie mogę sobie przypomnieć, jak jest po polsku agriturismo, no, takie miejsce na wsi, gdzie można przyjechać na weekend i spędzić czas na świeżym powietrzu). Niestety wkrótce pojawiają się camorristi z propozycją "opieki"...
7/10

3/ film japoński PÓŹNA JESIEŃ (Akibiyori), reż. Yasujirô Ozu, 1960
Fragment:


Trójka przyjaciół ze studiów Mamiya, Taguchi i Hirayama spotyka na nabożeństwie żałobnym swojego przyjaciela Miwy jego byłą żonę Akiko oraz dwudziestoczteroletnią córkę Ayako. Mężczyźni proponują, że znajdą dla dziewczyny odpowiedniego męża. Dzięki pomocy Mamiyi, Ayako poznaje Goto, a ich związek rozwija się niezwykle szybko. Na drodze do szczęścia obojga stoi jednak matka dziewczyny, która stara się wyperswadować córce małżeństwo. Film jest remakiem „Później wiosny” Ozu z 1949 roku.
Tak napisano na Filmwebie. Tymczasem rzecz ma się na odwrót: córka nie chce wychodzić za mąż, bo matka zostanie sama. Toteż przyjaciele zmarłego ojca zawiązują spisek, by przekonać dziewczynę, że matka też wychodzi ponownie za mąż i opieka córki nie będzie jej potrzebna...
8/10

środa, 28 października 2015

Edmund Niziurski - Awantury kosmiczne

Chronologicznie powinnam była czytać w tym miesiącu Osobliwe przypadki Cymeona Maksymalnego, ale Awantury kosmiczne są dalszym ciągiem poprzednio czytanych Naprzód, wspaniali!, więc... udałam się na Rajską i pożyczyłam jedyny egzemplarz, jaki tam mają. W koszmarnym stanie zresztą. A pamiętam doskonale swój, domowy, ten, co gdzieś przepadł... miał okładkę z chłopakiem w dżinsach... a musicie wiedzieć, że nigdy nie miałam dżinsów z Pewexu, ba! nie było nawet u nas takiego sklepu i pozostawały tylko tzw. teksasy, nie dorastające prawdziwym amerykańskim gaciom do pięt :)

Nawiasem mówiąc, szukając tej okładki wpisałam Awantury kosmiczne do wyszukiwarki grafiki i cóż widzę nieco niżej. Pełno moich książek, w sensie z tego bloga, ale niekoniecznie na świętym kocyku. Robiłam książkom zdjęcia na: szarej poduszce, dywanie w brązowe wzorki, dywanie gładkim w kolorze ecru, szalu w perskie wzory, lila kapturze, czekoladowej kanapie i gołym parkiecie :)

Ale do baranów. W egzemplarzu bibliotecznym okładka pewnie się dawno rozpadła, toteż zastosowano oprawę biblioteczną... ale książki przy tym nie zszyto, więc latają luźne kartki... a niektórych nawet brak.


To mnie jednak nie odstraszyło od przypomnienia sobie tego tytułu :) Naprawdę uwielbiam Niziurskiego i jego szkolny światek. Chłopaki z Odrzywołów nieodmiennie wywołują uśmiech na twarzy czytelnika i... nutkę nostalgii za szkolnymi czasami, szybko ocucaną jednak własnymi wspomnieniami, którym daleko do malowniczości szkoły Rejtana.
Tym razem paczka redaktorów szkolnej gazety postanawia, na życzenie dyrektora szkoły, naprawić stosunki z nowym woźnym Bamboszem, maniakiem froteru. Postać wydaje im się co najmniej tajemnicza i jednocześnie chcą wyświetlić jego ciemne sprawki, o których istnieniu są święcie przekonani. Pomóc ma Matylda Opat, parająca się fotografią. Chłopaki zakładają, dla zmylenia przeciwnika, Straż Porządkową, która ma ułatwić śledzenie ruchów woźnego. Jednocześnie wpadają na trop szajki przestępczej, szukających zaginionych awaramisów - tajemniczych klejnotów.
Tu dałam się nabrać, myślałam, że takowe rzeczywiście istnieją, ale internet powiedział, że tylko w wyobraźni Niziurskiego :) Natomiast rzeczywiście istnieje zaburzenie zwane onychofagią czyli pospolite obgryzanie paznokci.
No, tom się dokształciła.

Początek:

Koniec:


Wyd. Wydawnictwo "Śląsk" Katowice 1978, wyd.I, 332 strony
Z biblioteki
Przeczytałam 28 października 2015 roku

NAJNOWSZE NABYTKI

Zapomniałam poprzednim razem, z tych praskich emocji, o jeszcze jednej książce, nabytej z poduszczenia Jabłuszka. To Horowitz mianowicie.
To jeszcze w zeszłym tygodniu, a w poniedziałek pojechałam na wycieczkę na plac budowy, by odebrać od autora (jest architektem) taką oto pozycję:

Z pobieżnego przejrzenia wynika, że będzie się świetnie czytało.
Ale najwyraźniej było mi mało, bo wstąpiłam jeszcze do Taniej Jatki i dotarłam aż na sam koniec, do działu przewodników, gdzie raczej nigdy nie zaglądam, tak chciałam zobaczyć, czy czegoś interesującego o tej Kubie dla brata nie znajdę. I znalazłam, ale dla siebie:

A następnego dnia dostałam zawiadomienie z Księgarni Akademickiej, że jest już dostępny KRAKÓW OBRONNY, więc podreptałam.

Przy okazji zgadało się - pan mnie usiłował jeszcze na coś namówić, ale broniłam się jak lwica, mówiąc, że październik był tragiczny - na temat Tate, jedziemy do Krakowa. Pożaliłam się, jak STRASZNIE się nacięłam w Matrasie - ponad 70 zł, podczas gdy parę dni później książka pokazała się w internecie za 40 zł z groszami. Pan znał sprawę. Ja to nawet wymyśliłam, że widocznie ta niższa cena dotyczy wydania w miękkiej oprawie (choć jako żywo Anabasis takowych nigdy nie stosował), co człowiek nie robi, żeby się pocieszyć... no ale chodzi jednak o to samo, porządne wydanie w twardej okładce i z obwolutą.

Patrzcie, jaki mam galimatias na biurku.
Nowe książki nie wiadomo, gdzie dać, pozycje o UJ porozkładane, bo studiuję budynki uniwersyteckie aktualnie, w Powstaniu Styczniowym szukałam starego Karwickiego (bezskutecznie, trudno, pójdę wrzucić kupon bez jednego rozwiązania)... a tu lista filmów do obejrzenia w listopadzie prawie gotowa:
Bardzo sobie chwalę ten pomysł robienia planu seansowego :)
Ja w ogóle jestem a great listmaker - jak kiedyś odkryłam to angielskie określenie, to od razu wiedziałam, że się do mnie przyklei, uwielbiam tworzyć listy, plany. No a już z tymi filmami to świetna sprawa. Raz siądę, poświęcę trochę czasu, wszystko ustalę i potem przez cały miesiąc nie muszę myśleć w ogóle na ten temat, przychodzi wieczór i tylko sięgam na półkę przy łóżku, gdzie już stoją uszykowane w karnym szeregu płyty. Ból jest tylko, gdy miesiąc się kończy i trzeba je z powrotem pochować na miejsce ;)
Jest płodozmian: lista TOP 250, film polski, czeski, włoski, rosyjski, japoński (tak szerzej rozumiany :) chiński czy koreański też może być). W poniedziałki i środy wracam z pracy przed 21.00, więc lepiej, żeby nie był zbyt długi. Wszystko przemyślane, ułożone. Żeby to się tak wszystko w życiu dało :)


W TYM TYGODNIU OGLĄDAM

1/ film japoński DRYFUJĄCE TRZCINY (Ukigusa), reż. Yasujirô Ozu, 1959
Deszczowy fragment (niestety jakiś facet nawija, jak go należy rozumieć):


Do niewielkiej, nadmorskiej miejscowości przybywa wędrowna trupa teatru kabuki. Miejsce wystawienia sztuki nie jest jednak przypadkowe, mistrz aktorstwa wybrał je, chcąc spotkać się ze swą dawną miłością oraz dorosłym synem, który uważa go za dalekiego krewnego. Wkrótce widownia zaczyna tracić zainteresowanie spektaklem, także pozostali aktorzy poświęcają coraz więcej czasu wyłącznie własnym sprawom. Trupa popada w poważne kłopoty finansowe.
9/10

2/ nr 26 z listy TOP 250 portalu IMDB - MILCZENIE OWIEC (The Silence of the Lambs), reż. Jonathan Demme, USA 1991
Trailer:


Agentce FBI, Clarise Starling, zostaje powierzona sprawa "Buffalo Billa", seryjnego mordercy wyróżniającego się szczególnym okrucieństwem wobec swych ofiar, które odziera ze skóry. Sprawę pomaga jej rozwikłać inny, niezwykle inteligentny i niebezpieczny morderca - Hannibal Lecter - pacjent więziennego centrum psychiatrycznego. Hannibal jest zauroczony Clarice, a w zamian za odkrywanie przez nią części swej przeszłości, kawałek po kawałku odkrywa dla niej tajemnicę morderstw.
9/10

3/ film czeski GUZIKOWCY (Knoflíkáři), reż. Petr Zelenka, 1997
Na YT jest cały film z polskimi napisami:


Czarna komedia o przeciętnych ludziach, zmagających się ze swym losem u schyłku dwudziestego wieku. To interesujący film o pluciu na pociąg, złej pogodzie, bombie atomowej, wystrzeliwaniu ludzkiej spermy do konstelacji Andromeda, ale także o niewierności, oraz o ludziach, którzy zabili innych ludzi. Kalejdoskop ekscentrycznych postaci tworzy obraz okrutnego świata, wszechobecnego czarnego humoru, gdzie wszystko jest ze sobą powiązane, a życie bohaterów przypomina nieustanne deja vu.
8/10

4/ i kolejne dwa odcinki rosyjskiego serialu kryminalnego SZACHMATIST (Шахматист), 2004


sobota, 24 października 2015

Iwan Gonczarow - Obłomow

Ledwo żyję. Wstałam skoro świt i pojechałam dowiedzieć się czegoś ciekawego o pewnym krakowskim klasztorze. Mimo globusa! Znaczy wzięłam Magiczną Tabletkę na globusa i przeszło, ale zawsze potem jestem taka skołowana. A tu dwie i pół godziny. No ale dobra, skoro okazja jest.
Więc Wam powiem tak - nie mam pojęcia, jak ONI mogą tak żyć! Oni czyli ci zakonnicy. Rany boskie, przemarzłam do szpiku kości! Ledwo się ruszałam z tego zimna... na pewno było chłodniej niż na dworze (zwanym lokalnie polem). Czterdzieści minut spędzonych nieruchomo w bibliotece zaowocowało nosem czerwonym jak muchomor... a tu jeszcze wychodzę i co się okazuje? Że ten maraton jakiś, co jest dzisiaj w Krakowie i który miał mnie absolutnie NIE dotyczyć, jednak mnie dotyka. Albowiem nic nie jeździ, komunikacja miejska wstrzymana. A tu - poza żądzą gorącej herbaty z malinami - jest jeszcze drobna sprawa toalety... wszak wyszłam z domu o 8.30, a jest już południe... Swoich myśli pod adresem włodarzy miasta - nie powtórzę :)
A teraz siedzę przy biurku, przebrana w piżamę i na nią dres - a z nosa mi kapie i kicham na potęgę. Jak już się uporam z tą notką, wyląduję prosto w łóżku. Ach nie, przecież jeszcze obiad :(
Czy ONI naprawdę muszą się tak umartwiać? Czy też chodzi o oszczędności na opale? Fakt, ogrzać takie grube, wysokie i rozległe mury to chyba trochę kosztuje. Albo ich te habity tak grzeją?
Ale ale - w łóżku wyląduję. Tu płynnie przechodzimy do clou programu czyli Obłomowa.
Albowiem - co się okazało?

OBŁOMOW TO JA.
Nie żadna tam pani Bovary, nie nie. Obłomow.
Słusznie mówiła pewna znajoma po wysłuchaniu paru moich zwierzeń. Przeczytaj Obłomowa, jesteście podobni.
I fakt, mogłabym się zapisać do klubu na Facebooku (gdyby nie moje obłomowowskie lenistwo). Istnieje taki. Jest nas, Obłomowów, więcej.

Powieść kupiłam parę lat temu i wiedziałam, że coś jest na rzeczy :)
Powinna stać koło tej serii, ale tam się już nic nie wciśnie, więc stoi byle gdzie.

Problem jednak w tym, że nie ma mi kto wkładać pończoch, nie mam własnego Zachara.
Ale jednak u mnie jak u Ilii Iljicza:
Życie przemknie jak chwila, a ty byś się położył i zasnął.
Obłomow leży - i ja się kładę. On ma dochody z folwarku, jest pan - a ja muszę chodzić do pracy, więc nie mogę leżeć cały czas, ale gdyby mi pozwolili...
Obłomow ma napisać list, wiecznie odkłada na potem. A ja? Krótki rachunek sumienia... no też zalegam.
U Obłomowa pajęczyny w kątach - ja też nie przejmuję się sprzątaniem.
Obłomowa ciągną do towarzystwa albo na koncert, ale jemu się nie chce, po co ma tam iść, czas tracić (ten czas, który mógłby przeleżeć na kanapie). Mam tak samo.
Obłomow nie czyta gazet:
Jak to? Być skazanym przez całe życie na codzienne zaśmiecanie sobie głowy nowinami z całego świata!
Mnie też to od pewnego czasu już nie interesuje.
Albo nawet taki drobiazg:
Przesiedziawszy wraz z Olgą cały ranek nie mógł nigdy powiedzieć potem, w jakiej była sukni i w jakim kapelusiku.
No przecież ja też jestem kompletnie pozbawiona zmysłu spostrzegawczości!
I też nie chcę być porównywana do innych...

Początek:
Koniec:


Wyd. PIW Warszawa 1959, 540 stron
Seria: BIBLIOTEKA ARCYDZIEŁ - NAJSŁAWNIEJSZE POWIEŚCI ŚWIATA
Tytuł oryginalny: Обломов
Przełożyła: Nadzieja Drucka
Z własnej półki (kupione na allegro 10 września 2009 roku)
Przeczytałam 22 października 2015 roku



NAJNOWSZE NABYTKI
Będzie tego trochę. Październik miesiącem zapychania domu książkami!
Najpierw przybyła Małopolska po włosku - ta, co już ją mam w polskiej wersji, ale we włoskiej się może przydać :)
Tyle przynajmniej, że za darmo :)
Potem odebrałam z Bonito.pl nową Olczak-Ronikier, tę, co to niektórzy (nie będę wytykać palcem) już zdążyli przeczytać,a ja jeszcze nawet dla niej miejsca nie znalazłam - melduję, że półki opróżnione z folderów o Włoszech są już zapełnione...
I w ogóle rozczarowało mnie, że format nie ten sam, co W ogrodzie pamięci.
Potem był taki dzień: w drodze do pracy wstąpiłam kontrolnie do Księgarni Językowej, coby sprawdzić, czy wrócił słownik polsko-czeski. Wrócił... ale kosztuje 189 zł! Myślę sobie, na allegro poszukam, ale dużych nadziei sobie nie robiłam, bo to czeskie wydawnictwo i zapewne raczej nieobecne na polskim rynku, a GKN pewnie bezpośrednio od nich sprowadza. I faktycznie nie ma, ale o tym potem.
Więc tak przeglądam czeską półkę i oto rzucił się na mnie podręcznik kolejny - wydał mi się najfajniejszy z dotychczasowych, więc jak było nie wziąć? No jak?? Wzięłam.
Sakramencko drogi, chciałam zauważyć.
Przyszłam do pracy. Przeglądam to allegro, a tam jest słownik polsko-czeski w 2 tomach, za to w 1 egzemplarzu: 99,90zł. Chwilę pobiłam się z myślami, a potem stwierdziłam: raz się żyje, brać! No ale to dopiero będzie.
Na razie pan z ochrony wręczył mi taką ulotkę:
Idea mi się spodobała. Zawsze chciałam pojechać do Pragi, ale nocny pociąg mnie odstraszał. A tu w dzień, część trasy autokarem, potem w jakowymś tam Bohuminie przesiadka na pociąg, więc i rozrywka jest po drodze, a całość w 6 godzin. Hm... a może by tak? Rozmówiłam się ze Starym, czy będziemy mieli jakichś stażystów w przyszłym roku, żeby mnie zastąpili na tydzień, na przykład w maju (bo wicie rozumicie, ja mam wolne obowiązkowo w sierpniu, a wtedy nigdzie nie jeżdżę, bo za gorąco). Stary zapewnił, że i owszem. No to mnie zaczęło dosłownie rozbierać.
Ale dobra, w międzyczasie listonosz przywlókł paczuszkę:
To wina niejakiego Vatnsberi z Filmwebu, który widząc, że szukam czegoś o Japonii, polecił mi niejakiego Bruczkowskiego. A na allegro był w trójpaku za 18 zet. No to co będę szukać w bibliotekach...
Następnego dnia od rana siedziałam na Bonito. Zanim jeszcze poszłam do pracy, wyczekiwałam wybicia ósmej, żeby móc zadzwonić na infolinię i zamówić nowego Jakubowskiego, który właśnie wyszedł:
Cóż tu ukrywać - to cudo! Już na wstępie rozwiązał mi pewną zagadkę :)
No ale. Ledwie dotarłam do roboty i odwaliłam małe conieco, zasiadłam znów przed otwartą stroną Bonito i wynalazłam kryminał Świetlickiego - oczywiście z akcją w Krakowie. Zadzwoniłam ponownie na infolinię i poprosiłam o dorzucenie do Jakubowskiego. OK.
Siedzę dalej, Praga buzuje, a tu piękny przewodnik:
I jeszcze przewodnik po Kubie, a mój brat właśnie się wybiera, to mu zrobię prezent. Dzwonię TRZECI raz. I obiecuję, że już się odczepię, że zamknę stronę :)
Ale! Bogać tam! Tyle, że już nie dzwoniłam, tylko zakładki sobie porobiłam. Pełno tam reportaży, z Rosji, z Azji. Ja to wszystko chcę. A rabaty - 33%! Zrobiłam plik ze wszystkim, co mnie interesowało i myślę sobie - poślę to braciszkowi, zawsze pyta, co chcę pod choinkę, to masz, brać, wybierać, możesz mi kupić bądź ile.
A tu tymczasem wczoraj co odkrywam? Że te rabaty do tylko do końca października, jakieś tam wietrzenie magazynów :( Aj aj aj. I co teraz? No przecież nie wykupię pół księgarni?

A tu psiapsióła mi pisze, że właśnie dostała maila z booking.com z jakimiś okazjami w Pradze.
Zaglądam ci ja... i po 10 minutach mam już zrobioną rezerwację hotelu na majowy tydzień (ale nie ten na początku).
Yyy.
Wymachuję wydrukiem do Starego, że teraz to już na pewno muszę dostać to wolne. On na to:
- Nie na 100%...
Ja - omdlenie lub prawie.
On:
- Ale na 1000%!
No i co? Ni z gruchy ni z pietruchy JADĘ DO PRAGI!!!!
(oczywiście, jeśli ten przewoźnik nie padnie do maja... w każdym razie rezerwacji na tak odległy termin nie można zrobić)

W piątkowy wieczór rzuciłam się na rekonesans po własnych półkach.
Coś tam się znalazło:
A nawet takie cudne wydawnictwo większego formatu z czarno-białymi zdjęciami:
I wieczór spędziłam w czeskim internecie, szukając tramwajów itd. Taka jestem podekscytowana, że nie macie pojęcia. Faktem jest, że już ładnych parę lat nie wyjeżdżałam, przez ten durny sierpień, więc i moim emocjom nie ma się co dziwić. Córka się tylko upewniła, że ona nie jedzie (a na co mi ten garb, skoro jej nie interesuje zwiedzanie) :)




W TYM TYGODNIU OGLĄDAM

1/ nr 22 z listy TOP 250 portalu IMDB - MATRIX - reż. bracia Wachowscy, USA 1999
Fragment:


Haker komputerowy Neo dowiaduje się od tajemniczych rebeliantów, że świat, w którym żyje, jest tylko obrazem przesyłanym do jego mózgu przez roboty.
7/10

2/ film japoński DZIEŃ DOBRY (Ohayô), reż. Yasujirô Ozu, 1959
Trailer:


Dwóch młodych chłopców pokłóciło się z rodzicami. Chcieli, żeby kupili im telewizor. Kiedy wreszcie zdenerwowani rodzice kazali im się zamknąć, chłopcy postanowili od tej pory nie rozmawiać z nikim. Tymczasem ich sąsiedzi spotykają chłopców. Kiedy nie otrzymują od nich grzecznościowego powitania na dzień dobry (Ohayo). Sąsiedzi dochodzą do wniosku, że ich rodzice się na nich pogniewali. W ten sposób zaczynają się sąsiedzkie nieporozumienia...
8/10

3/ pierwsze dwa odcinku serialu rosyjskiego SZACHMATIST, 2004
Kryminalny. Ale ze Stanisławem Liubszinem, tylko dlatego oglądam.



4/ film polski EWA CHCE SPAĆ, reż. Tadeusz Chmielewski, 1957
Na YT w całości:


Ewa przyjechała do szkoły na dzień przed rozpoczęciem zajęć i nie została wpuszczona przez woźnego do internatu. Dziewczyna błąka się więc przez całą noc po ulicach w poszukiwaniu noclegu.
7/10

5/ film radziecki KILKA DNI Z ŻYCIA OBŁOMOWA (Nieskolko dniej iz żizni I.I.Obłomowa - Несколько дней из жизни И. И. Обломова), reż. Nikita Michałkow, 1979
Część pierwsza:

Część druga:


8/10

6/ film włoski Max e Hélène, reż. Giacomo Battiato, 2015
Zajawka:


Znów wałkują Holocaust.
6/10

niedziela, 18 października 2015

Georges Simenon - Maigret et le voleur paresseux

Rany boskie, nie wiem kiedy mi ten tydzień przeleciał i nic prawie nie przeczytałam. Simenona machnęłam w ubiegłą niedzielę i od tej pory męczę Obłomowa i jestem dopiero na 200-ej stronie. I nawet nie to, że MĘCZĘ... to jest świetna książka... tylko czasu jakoś nie starcza :( Wygląda na to, że absolutnie NIE zrealizuję planu na październik.
A wczoraj, wyobraźcie sobie, po raz pierwszy od lat nie wzięłam w podróż przenośnego odtwarzacza DVD. Tak się rozbestwiłam oglądając filmy z projektora, że szkoda mi ich na taki mały ekranik. Za to słówek się uczyłam z fiszek, choć to w pociągu też trudne, bo jednak lubię powtarzać na głos :) I tu taka zagwozdka: nijak nie mogę zapamiętać zwrotu salon fryzjerski - kadeřnický salon - z niczym mi się to kadeřnický nie kojarzy. Próbowałam z nożyczkami, że niby kadeřnický - nożnicki, ale nejde to :(
Nic to, jakoś ten próg pokonam :)

Tymczasem melduję, że kolejny Simenon nawet niezły.


Maigret i leniwy złodziej. Komisarz ma już tylko dwa lata do emerytury, ale nie będą to spokojne dwa lata. Nowe przepisy stanowią, że policja kryminalna ma coraz mniej do powiedzenia w kwestii śledztwa, wszystko przechodzi w ręce prokuratury. Gdy w Lasku Bulońskim zostają znalezione zwłoki mężczyzny, ewidentnie zamordowanego gdzie indziej i tutaj tylko wyrzuconego z samochodu, ze zmasakrowaną twarzą, Maigret zostaje o tym zawiadomiony jedynie po znajomości z dzielnicowym policjantem. I wszczyna na poły prywatne śledztwo, musząc się z nim właściwie ukrywać - ale zamordowany to jego stary znajomy. Fakt, złodziej, ale złodziej szczególny, nie przyłapany na gorącym uczynku, nie wiążący się z żadną bandą, pracujący spokojnie i żyjący spokojnie u starej matki. Cuendet kupował dużo luksusowych czasopism, gdzie pokazywano ekskluzywne wnętrza pałaców i hôtels particuliers. Z tej lektury czerpał inspirację do kolejnych kradzieży. Wynajmował pokój czy mieszkanie naprzeciwko i tygodniami obserwował zwyczaje domu, aż wreszcie zakradał się do wnętrza, ale zawsze w obecności właścicieli! Musiało go podniecać to uczucie wdzierania się w czyjąś prywatność, działania, gdy obok oddychał spokojnie pogrążony we śnie pan domu. Nosił wilk... aż któregoś razu jednak go przyłapano i ukarano. Kto zabił Cuendeta? Gdzie tym razem działał stary złodziej? Jaka arystokratyczna rodzina pozbyła się go w tak okrutny sposób? Gdzie podziały się złodziejskie łupy?

Początek:
Koniec:

Wyd. Presses de la Cité Paris 1983, 192 strony
Z własnej półki (kupione w antykwariacie 16 maja 1988 roku za 600 zł)
Przeczytałam 11 października 2015 roku


NAJNOWSZE NABYTKI
W związku z nową Olczak-Ronikier (której tylko patrzeć) trzeba było postarać się o poprzednią :) Wyszło tanio, bo 7,99 zł (w twardej oprawie).

Tak sobie czytałam jednego włoskiego bloga, pisanego przez dziewczynę pracującą w księgarni, z zabawnymi notkami na temat klientów. Zajrzałam do komentarzy pod tekstem o tym, jak zachowują się kupujący, gdy przyjdzie im stać w kolejce... a tam ktoś wspomniał o książce Sorokina na ten temat. No cóż, MUSIAŁAM kupić. Tanio nie było, 2 dychy, równie dobrze można było wziąć w kiosku, gdy tę serię tam sprzedawali.


Skoro postanowiłam uzupełnić serię Krakowskiem szlakiem, nabyłam Wyczóła za jedyne 12 zł. Kosztem ukrytym była dwukrotna wycieczka po odbiór osobisty, umówiony gdziesik w Podgórzu w miejscu publicznym, gdzie stałam jak ten palant czekając 23 minuty, aż się wreszcie wkurzyłam i poszłam do tramwaju. No, jak bym miała komórkę, to by mnie powiadomiono, że to czy tamto, ale nie mam, i nie namawiajcie, nie chcę dalej mieć :) Kontakt mailowy zaowocował kolejnym rendez-vous w tym samym miejscu, tym razem uwieńczonym powodzeniem.
To było w czwartek.
A w piątek przywlokłam z pracy prezent od dyrektora. Dwujęzyczne wydanie Boskiej Komedii:
Grube, do torby się nie zmieściło, piastowałam na rękach :)
To edycja z okazji 750-lecia urodzin Dantego. Tłumaczenie Porębowicza.

A teraz - gdzie ja to mam postawić?


W TYM TYGODNIU OGLĄDAM

1/ film japoński KWIAT RÓWNONOCY (Higanbana), reż. Yasujirô Ozu, 1958
Na YT fragment:


Pierwszy film Ozu w technice kolorowej. Wataru Hirayama jest tokijskim biznesmenem, który pośredniczy między parami pragnącymi małżeństwa. Pewnego dnia zwraca się do niego stary przyjaciel z dzieciństwa z prośbą o pomoc w sprawie córki Fumiko, która uciekła z domu. Do jego biura przychodzi również młody mężczyzna o imieniu Taniguchi, prosząc o rękę jego córki Setsuko. Doprowadza to do konfrontacji dziewczyny z ojcem, który nie jest zadowolony z tego, że próbuje ona sobie ułożyć życie bez jego pomocy.
8/10
To trzydziesty film tego reżysera, jaki obejrzałam. Zostało mi tylko pięć i już tęsknię. Co ja będę oglądać, gdy Ozu nie stanie?

2/ film rosyjski NA TIEBIA UPOWAJU (На тебя уповаю, zdaje się, że coś w rodzaju W TOBIE UFNOŚĆ POKŁADAM), reż. Jelena Cypłakowa, 1992
Cały film:


Niby melodramat. Rosjanie nazywają jednak ten typ filmu czernuchą - to filmy o życiu na dnie, zwłaszcza na prowincji, gdzie tylko chandra, beznadzieja i alkohol.
Tu bohaterką jest Ałła, która urodziła dziecko na dworcu kolejowym i tam je zostawiła. Potem jednak nie może sobie dać rady sama ze sobą, próbuje samobójstwa, trafia do psychiatryka. W końcu pop w cerkwi daje jej radę, jak odkupić grzech...
8/10

3/ film polski EROICA, reż. Andrzej Munk, 1957
Na YT w całości:


Jedno z czołowych osiągnięć "szkoły polskiej", będące swoistym rozrachunkiem z mitologizowaniem wojennej przeszłości. Film należy do rzadko spotykanego gatunku - składa się z dwóch luźno ze sobą związanych tematycznie nowel. Część pierwsza opowiada o warszawskim cwaniaku Dzidziusiu, który przypadkowo wciągnięty w Powstanie Warszawskie zdobywa się na czyn bohaterski, choć właściwie niepotrzebny. Akcja drugiego opowiadania rozgrywa się w niemieckim oflagu i po raz pierwszy przedstawiono w niej życie polskich oficerów w obozie jenieckim w czasie ostatniej wojny. Do legendy urasta tu ucieczka por. Zawistowskiego. Tylko najbardziej wtajemniczeni wiedzą, że cały czas jest on w obozie - ukryty w przewodzie wentylacyjnym. Mimo starań i opieki kolegów bohater umiera - z zimna i samotności. A wszystko po to, by zachować legendę, która podtrzymywała na duchu wszystkich stłoczonych w obozie żołnierzy.
9/10

4/ film włoski UN NATALE STUPEFACENTE, reż. Volfango De Biasi, 2014
Trailer:


Komedia z gatunku cinepanettone czyli lekkich filmów wchodzących na ekrany w okolicach Bożego Narodzenia. Tym razem rodzice ośmiolatka zostają aresztowani pod zarzutem uprawy i sprzedaży środków odurzających, a opieki nad chłopcem podejmują się dwaj wujkowie, którzy chcą mu mimo wszystko urządzić wspaniałe święta.
5/10

5/ film czeski WYCHOWANIE PANIEN W CZECHACH (Výchova dívek v Čechách), reż. Petr Koliha, 1997
Tylko ten fragment znalazłam na YT:


Prywatne lekcje twórczego pisania z Beatą (w tej roli Anna Geislerová) - pogrążoną w depresji piękną córką bogatego mafioza z założenia nie mogą skończyć się dobrze. Zwłaszcza jeśli młody (i na dokładkę żonaty) nauczyciel jest ambitnym czeskim pisarzem, prowadzącym na kartach powieści przewrotną grę w literaturę i z literaturą. W tle pikantnej, niejednoznacznej historii romansowej autor szkicuje smakowite obrazki obyczajowe, wpisując się w bogatą literacką tradycję sarkastycznych obserwatorów czeskiej rzeczywistości.
6/10

niedziela, 11 października 2015

Bolesław Prus - Anielka

Tak mi przyszło do głowy, że nie należy uciekać od korzeni i raz na miesiąc TRZA przeczytać coś z literatury polskiej. No, szeroko rozumianej, aż do czasów nam współczesnych. Ale oczywiście gdy przyszło co do czego czyli do wyboru na październik, wątpliwości nie było - Prus! Jak ja lubię tego gościa! Pomyśleć, że szkolne lektury mi go nie obrzydziły... no ale w gruncie rzeczy dla mnie lektury szkolne nie były przymusem, wszystko czytałam chętnie :)

Z rodzinnego domu zabrałam, przeprowadzając się na swoje, 10-tomowe wydanie Prusa, z którego jednakże do tej pory korzystałam wybiórczo: albo Lalka albo Emancypantki. Mam nadzieję to nadrobić i nawet - uwaga! - przeczytać kiedyś Faraona, co do którego mam pewne obawy, bo mnie ten starożytno-egipski kostium nie pociąga. Ale zobaczymy.


No to sobie odświeżyłam Anielkę. I tak się cieszyłam z czytania. Ja mam gusta tradycyjne, drobnomieszczańskie, więc pozytywizm mi bardzo leży :) bardziej niż jakieś tam postmodernizmy :)
Plusem odczytywania lektur szkolnych w dojrzałym wieku jest to, że wreszcie zauważamy rozmaite smaczki, które młodemu człowiekowi na pewno uciekały. Można się nieźle obchichotać, czytając opisy zachowania chłopów. Tak, ja wiem, ta ciemnota nie przez nich zawiniona, ale kto by się nie uśmiał, wyczytawszy taki passus - gdy chłop zdumiony zobaczył swoje powykręcane odbicie we wklęsłej powierzchni tyłu karety:
- Nieczysty interes! - myślał karbowy przeczuwając nieszczęście.
Od razu wierzymy, że sam autor był człowiekiem "wesołym aż niekiedy do pustoty", jak go wspominano.
I dlatego dziwno mi czytać gdzieś tam w internecie, że lektura "Anielki" była mordęgą. I nie są to słowa ucznia zmuszonego do ślęczenia nad powieścią.

Początek:
Koniec:


Wyd. PIW Warszawa 1975, wyd. V, 192 strony
Seria: Bolesław Prus - Wybór pism w dziesięciu tomach ze wstępem Marii Dąbrowskiej, tom czwarty
Z własnej półki
Przeczytałam 10 października 2015 roku


W TYM TYGODNIU OGLĄDAM

1/ film włoski E FUORI NEVICA! (Na dworze pada śnieg), reż. Vincenzo Salemme, 2014
Trailer:


Było sobie trzech braci. Jeden z nich już od 30 lat nie był w domu, śpiewając (kiepsko) na statkach. Jednak gdy zmarła matka, musiał udać się do Neapolu na odczytanie testamentu. Okazało się, że bracia odziedziczą rodzinny dom tylko wtedy, gdy zamieszkają razem...
5/10

2/ film czeski KOLA (Kolja), reż. Jan Svěrák, 1996
Kilka scen:


Czechy, ostatnie lata socjalizmu. Bohaterem jest wiolonczelistą: wyrzucony przed laty z filharmonii - zarabia na życie grą w domach pogrzebowych i kościołach. Przyciśnięty biedą decyduje się zawrzeć fikcyjne ( i płatne ) małżeństwo z Rosjanką. Rosjanka wyjeżdża na zachód, zostawia kilkuletniego syna.
10/10

3/ film nr 21 z listy TOP 250 portalu IMDB - OKNO NA PODWÓRZE (Rear Window), reż. Alfred Hitchcock, 1954
Trailer:


Kiedy fotograf L.B. 'Jeff' Jeffries (James Stewart) łamie nogę i zostaje przykuty do wózka inwalidzkiego, jego obsesją staje się obserwowanie życia prywatnego sąsiadów. Podejrzewając pewnego sprzedawcę o zamordowanie żony, Jeffries prosi swoją przyjaciółkę - bywającą w towarzystwie, elegancką kobietę (Grace Kelly) - aby pomogła mu ustalić rzeczywisty bieg wydarzeń. Wydarzeń, które doprowadzą do jednego z najbardziej emocjonujących zakończeń w historii filmu.
9/10

czwartek, 8 października 2015

Małgorzata i Michał Kuźmińscy - Klątwa Konstantyna

Ależ mnie wymęczyła ta książka. Drugiego by tak zmordował Ulisses :)
Oddawałam coś w Jordanówce i przy tej okazji wypatrzyłam toto. Jako że KRAKÓW, AGENCI, MIŁOŚĆ I ŚMIERĆ już na okładce - to wzięłam. Ale z tego wszystkiego - wiadomo - pociągał mnie tylko Kraków. Lubię czytać kryminały, ale takie po bożemu - jest morderstwo i jest śledztwo, obojętnie, czy je prowadzi skacowany policjant czy stara panna Marple. Natomiast sensacja nęci mnie o wiele mniej, by nie powiedzieć wcale (mimo, że widnieje w połączonym tagu kryminał i sensacja). Jakoś się nigdy nie wczuwam, zaraz zresztą gubię się w akcji :)

No a po przeczytaniu info z okładki tym bardziej mnie odpychało:

Jednak zawzięłam się: w Krakowie to w Krakowie, trzeba przeczytać. Przez pierwsze 150 czy 200 stron ledwo przebrnęłam i dopiero dzisiaj, korzystając z wolnego dnia, zmordowałam już w szybszym tempie resztę.
No tak, jest tam Kraków... ale jaki! Sami autorzy piszą o nim: miasto pogromów, smrodu, sowieckich kazamatów i wszechobecnej biedy. Tak jawi się dawna stolica Polski latem 1945 roku. Na porządku dziennym (a zwłaszcza nocnym) są strzelaniny, lejący się wszędzie bimber, ojcowie handlujący córkami za kotarą w zapyziałych mordowniach. Na tym tle rozgrywa się sensacyjny wątek poszukiwań domniemanego Testamentu Konstantyna, na który poluje kilka wywiadów. Nie mogę nawet powiedzieć, że ani mnie on ziębi ani grzeje - bo nie, nie zostawia mnie obojętną, odrzuca mnie i tyle :) stanowczo do sensacji się nie nadaję, a jeszcze okraszonych miłością... błeeeeee.
Rozpaczą napawa mnie fakt, że - jak się okazuje - jest to rodzaj kontynuacji poprzedniej książki Kuźmińskich - "Sekret Kroke". Rozpaczą dlatego, że ja tę książkę kiedyś kupiłam - no i trzeba ją będzie przeczytać, żeby się pieniądze nie zmarnowały hi hi. Dobrze, że "Klątwa" była z biblioteki.

Wszystko mnie tu denerwuje! I maniera pisarska autorów i ich bogato rozsiane, jak to określili, "tropy" dla czytelników, w rodzaju tego z końca powieści, ze sceną na lotnisku i dosłownym cytatem z wiadomo-jakiego-filmu, denerwuje mnie Palestyna, Luizjana, żydowskie pieśni i konspiracja spod znaku koloratki, a już najbardziej mnie wkurza ten śmierdzący, ohydny Kraków, na który się NIE ZGADZAM, choćby Kuźmińscy rozmawiali na ten temat z setkami osób pamiętających tamte czasy, jak piszą w posłowiu.

Najgorsze jest to, że może powieść nie jest wcale taka zła (a na pewno wymagała dużego przygotowania topograficzno-historycznego). I w dodatku ma sensowną końcówkę - zaskakuje. Tyle że MNIE nie podoba. I co z tym zrobisz?


O autorach z okładki:

Początek:
Koniec:

Wyd. Świat Książki Warszawa 2011, 445 stron
Z biblioteki w Jordanówce
Przeczytałam 8 października 2015 roku


NAJNOWSZE NABYTKI

Najpierw zajrzałam do redakcji ALMA MATER po najnowszy numer miesięcznika. A tu się okazało, że nie miałam dwóch poprzednich... i czekał też bonus w postaci jubileuszowego wydawnictwa:
Ja nie wiem, na co jestem chora, ale mam autentycznego hopla na punkcie ulicy Kopernika i tamtejszych klinik. Z nadzieją jednakże, że nigdy tam nie trafię w charakterze pacjenta... właściwie to bywam często, na neurologii, w związku z moimi migrenami, ale w przychodni to co innego :)

Potem nadszedł słowniczek. Ten, co to zapłaciłam za niego stówkę, zamiast 170,- śpiewanych przez księgarnię. No to się podwójnie cieszę.
Porządna rzecz, 80 tys. haseł, 1118 stron, oj przyda się.
Szkoda tylko, że w drugą stronę nie ma na allegro, a ten w księgarni kosztuje... no sami już wiecie. Czy wypada mi tyle inwestować w hobby? Jak widać, jak się za coś zabieram to alla grande :)
Oto moja czeska półka koło łóżka:
A' propos hobby. Odkryłam, jak się uczyć z fiszek w tramwaju! Okazało się, że jedno z pudełeczek śniadaniowych idealnie pasuje :)

Następnie udałam się na odczyt w Towarzystwie Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. A tam już pod piecem siedziała (pamiętam, że w pierwszym roku mego uczęszczania na odczyty to było moje miejsce, właśnie pod piecem zawsze siadałam) Dziopa z Podgórza czyli Magda, czytelniczka tego tu pamiętniczka, która zrobiła porządki w swoich zbiorach i przytargała siatkę z książkami - dla mnie :)
Sama siatka też zresztą dla mnie!

Młodzieżówka i dzieciówka:

Czeska, ruska i francuska:

O tej pierwszej to chyba Moje zaczytanie kiedyś pisała:
A mnie kojarzy się ze spektaklem teatralnym z czasów młodości, ciekawam, czy to to samo.

Jeszcze Konwicki:

A te pójdą do Jordanówki na półeczkę, bo mi się dublują:

Spotkanie z Magdą miało zresztą ciąg dalszy w moich nabytkach, bowiem doniosła mi, że na stronie księgarni internetowej (obecnej również na allegro) Bonito jest w zapowiedziach dzieło Joanny Olczak-Ronikier Wtedy. O powojennym Krakowie. Natychmiast po powrocie do domu zajrzałam i zapisałam się na maila powiadamiającego, jak już zaczną sprzedawać (19 października) - z 25% rabatu. Wydał to Znak.
Ze strony Bonito:

Wiosną 1945 roku matka i babka Joanny Olczak Ronikier - bohaterki bestsellerowej i nagradzanej książki W ogrodzie pamięci - po latach wojennej tułaczki trafiają do Krakowa. Od tamtego czasu nie wyrzucają ani jednego zapisanego kawałka papieru. Listy, rachunki i notatniki towarzyszą pisarce przez całe życie. Są udręką i wyrzutem sumienia. Na początku XXI wieku niespodziewanie każą jej na nowo spojrzeć na czas tuż po wojnie.

Dla dziesięcioletniej Joasi tamten Kraków to tętniąca życiem wyspa: zapachy ze sklepiku z „towarami kolonialnymi”, najlepsze w życiu lody i spacery z Leopoldem Staffem. Dla jej bliskich to schronienie w słynnym później Domu Literatów przy Krupniczej, próba wskrzeszenia rodzinnego wydawnictwa i trud budowania życia od nowa. Pisarka w mistrzowski sposób pokazuje, jak wyglądał świat w tym wyjątkowym czasie, między jednym kataklizmem a drugim. Wtedy.

Joanna Olczak-Ronikier (ur. 1934) − pisarka i scenarzystka, laureatka Nagrody Literackiej Nike 2002 oraz współzałożycielka Piwnicy pod Baranami. Autorka m.in. W ogrodzie pamięci (2001), książki przetłumaczonej na wiele języków, którą w Polsce kupiło już ponad 50 tys. czytelników.


Ale ale. W ogrodzie pamięci czytałam jeno z biblioteki i właściwie to skandal nie mieć. Weszłam więc na allegro... i znalazłam za 7,99 zł!
Tak więc w październiku czekają mnie jeszcze co najmniej dwie książki.
A nie, przepraszam, trzy, bo w piątek mam odebrać Krakowskim szlakiem Leona Wyczółkowskiego.
Ja nie wiem, kupuję i kupuję i kupuję i ciągle mam zaległości, sakra!

I jeszcze napisałam list żebraczy do jednego autora o książkę, której nie ma na rynku... zobaczymy, czy się wzruszy i odpali :)



W TYM TYGODNIU OGLĄDAM

1/ film czeski DZIĘKI ZA KAŻDE NOWE RANO (Díky za každé nové ráno), reż. Milan Šteindler, 1993, z fenomenalną rolą Franciszka Pieczki
Na YT można znaleźć kilka fragmentów, oto jeden z nich:


Humorystyczna podróż po paradoksach komunistycznej Czechosłowacji wzbogacona rodzinnymi i obyczajowymi perypetiami młodej dziewczyny. Olga ma szalonego ojca poetę pochodzącego z Ukrainy, pragnienia prawdziwej miłości oraz cel, by zostać znaną pisarką. Marzenia to jedno, natomiast rzeczywistość nie zawsze bywa przychylna Oldze.
7/10

2/ ostatnie dwa odcinki rosyjskiego serialu FORMUŁA z 2004 roku, z epizodycznym udziałem Stanisława Liubszina
Z życia redakcji kilku czasopism, gdzie kłębią się emocje, zazdrość, miłość i nienawiść. A także rywalizacja o miejsce nowego szefa.

3/ nr 20 z listy TOP 250 portalu IMDB - PEWNEGO RAZU NA DZIKIM ZACHODZIE (C'era una volta il West), reż. Sergio Leone, 1968
Trailer:


Brett McBain szykuje wspaniałą ucztę ku czci mającej właśnie przyjechać, świeżo poślubionej żonie. Jednakże zdesperowani bandyci zabijają jego oraz trójkę dzieci z poprzedniego małżeństwa. Jak się okazuje za tym wszystkim stoi niejaki Frank, jeden z bandziorów związanych z koleją, która zamierzała zbudować tutaj swój trakt. Pomocy wdowie Jill udziela tajemniczy człowiek zwany Harmonijką.
9/10

4/ film polski DESZCZOWY LIPIEC, reż. Leonard Buczkowski, 1957
Tak, właśnie wkroczyłam w 1957 rok, ale że zabierało mi zbyt wiele czasu wyszukiwanie dat premier i układanie listy według nich, oglądam alfabetycznie :)
Na YT film w całości:


Mąż zdradza żonę. Ta, przebywając na wczasach, chce mu odpłacić pięknym za nadobne. Nie ulega jednak zakochanemu w niej Andrzejowi, bo przekonuje się, że tylko męża darzy prawdziwym uczuciem. Kiedy wychodzi po niego na dworzec, dowiaduje się, że nie przyjechał on do niej, ani nawet do swojej kochanki, lecz do jeszcze innej kobiety...
Reżyserowi trudno się było zdecydować między filmem psychologicznym, obyczajowym a komedią, ale warto obejrzeć choćby dla Zakopanego w latach 50-tych. No i dla ślicznej Urszuli Modrzyńskiej!
6/10