Marta Miklaszewska - Świat zamknięty na klucz

Znalazłam w jednej z trzech budek na Grottgera, zajrzałam - reportaż jakiś, to biorę. W czytaniu okazało się, że owszem, reportaż, ale o konkretnej tematyce: dziecięcej i to z punktu widzenia akt sądowych. Strasznie to smutne, jak wiele zależy od tego, gdzie i w jakiej rodzinie się urodziliśmy, jak może być zmarnowane życie już od najmłodszych lat. Rodzice chleją albo biorą albo matka prostytutka (z sześciorgiem dzieci) albo po prostu są niewydolni - i już mamy przechlapane. I schemat się powtarza. I ratunku żadnego nie widać. Obraz resocjalizacji dla młodocianych przestępców jest jeszcze smutniejszy od ich wcześniejszego życia...

Początek:

Koniec:

Wyd. Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1978, 141 stron

Z własnej półki

Przeczytałam 20 kwietnia 2025 roku

 

Brat wczoraj przybył, pilnował Ojczastego, a ja pojechałam z duszą na ramieniu do ZOL-u, tymczasem wszystko poszło gładko: pani papiery przyjęła i oznajmiła, że jutro wprowadzi do systemu i już będziemy w kolejce. Z pierwszej wizyty zapamiętałam, że mówiła o jakiejś kwalifikacji 2-tygodniowej najpierw, ale może coś pomieszałam. Tym lepiej! Od dziś czekamy na telefon. No rok, ale wiadomo, że może być różnie. 

- A to się nie dodzwonię, a to ktoś już umarł, a to zrezygnował albo poszedł gdzie indziej. 

Tak więc może za rok, może za pół roku 😲

Brat podał mi terminy swoich wyjazdów (czterech kolejnych), wyszło na to, że drugi wytchnieniowy pobyt Ojczastego u niego, który miałby mi zafundować po tym marcowym (który i tak przechorowałam), byłby możliwy we wrześniu. Ale nie wiem, czy będzie chciał 😉 w końcu zabiera go też na moją majową i sierpniową Pragę. Nie wymagajmy zbyt wiele.

Natomiast będąc tam w ZOL-u zauważyłam kartkę na drzwiach sąsiedniego budynku opieka wytchnieniowa i poszłam dopytać. Tak, zabierają pacjentów na 2-tygodniowe turnusy, ale podstawowy warunek to orzeczenie o znacznej niepełnosprawności. 

Właśnie przyszedł list, że komisja w Ojczastego sprawie orzeczenia zbierze się 30 kwietnia i ja się tam wybieram - aczkolwiek nie wiem, czy mnie wpuszczą. Bo to wiecie - Ojczasty nie jest ubezwłasnowolniony, więc sam może się stawić, jeśli chce, ale ja to sądzę, że wątpię, nie jestem jakby stroną. Rozumiecie? Spada na mnie WSZYSTKO, cała opieka, ale nie jestem stroną. No, ale pojadę i spróbuję.

 

Przygotowania do Pragi trwają, acz dość niemrawo. Ciągle jednak niewiele mi się chce robić. Gdzieś trafiłam na zamek w Záběhlicich, nie byłam jeszcze w tej okolicy, więc wpisałam do praskiego zeszytu i wyciągnęłam knigi, żeby sprawdzić, co tam jeszcze jest w pobliżu. Trzy dni już leżą, przekładam je z łóżka na stół i ze stołu na łóżko, a ciągle nie zerknęłam. Może dziś? Pada, w sklepie byłam rano i właściwie już nie muszę wychodzić, wypadałoby coś pożytecznego w domu zrobić (nie, nie mam na myśli mycia okien).

Ale ale, a' propos praskich wycieczek. Mędziłam ostatnio, że coś pod tyłek muszę zabrać, jak ze zmęczenia zapragnę usiąść gdzieś na ziemi czy na chodniku i że moja córka wymyśliła starą ścierkę kuchenną. Rozmawiam o tym z koleżanką z Fabryki, która jakieś tam trekkingi i inne dziwne rzeczy uprawia, a ona na to:

- W Decathlonie są takie podkładki z pianki za parę złotych.

Że też człowiek nigdy nie pomyśli logicznie - skoro ja czegoś potrzebuję, to inni pewnie też, więc rynek na to na pewno odpowiedział, wymyślając odpowiedni sprzęt. 

Do Decathlonu to ode mnie jest za daleka wycieczka (z kim niby Ojczasty zostanie?), ale zaglądam ci ja rano na allegro, znajduję dupochron, o 8:17 nabywam, a o 20:35 przychodzi SMS, że jest już w paczkomacie. To chyba pierwszy raz mi się zdarzyło, żeby towar przyszedł w tym samym dniu! Z Rzeszowa!

Składa się toto na cztery części, więc zmieści się czy to w plecaku czy to w torebce i waży wszystkiego 3,5 deka, prąpaństwa. Pisali, że 2,5 dag, ale nie będę się o to już kłócić. Zakładam, że posłuży.

Z rozpędu kupiłam też bilety na sierpień. Zmienili godziny odjazdu, za to jest więcej możliwości. W maju jadę jeszcze o 8.00, ale w sierpniu już miałam do wyboru 7.00 lub 9.00. I jeszcze jakieś późniejsze. Wiadomo, którą wybrałam 😂 Natomiast nie wiadomo, z jakiego powodu pierwsza podróż czyli autobusem do Ostrawy wydłużyła się o 40 minut. Coś podejrzewam, że będziemy zajeżdżać do Katowic po ewentualnych tamtejszych pasażerów... I w sumie cała podróż z 6 godzin zrobiła się 7-godzinna, matko jedyna jak to znieść w obliczu, że żadnych ciastek, rogalików, drożdżówek, KANAPEK - no niczego przecież nie mogę jeść. Suche bułki (chyba że z dżemem) i banany. A wiadomo, że jak się tak jedzie i nic nie robi, to myśli się głównie o jedzeniu.