Zofia Kaczorowska - Cocktail nad Zalewem

Dobrze mówiłam, że jak wezmę kryminał, to szybciej pójdzie. Choćby się trafiło na kryminał mało kryminalny... no bo tak: przebijamy się przez 130 stron opowieści psychologiczno-rodzinnych oraz przez pamiętnik opisujący jeszcze czasy przedwojenne, żeby wreszcie padł trup. Na działania milicji zostaje 60 stron, więc mam wątpliwości, czy można tę książkę zakwalifikować do nurtu kryminału milicyjnego.

Pisałam przy poprzednio czytanej książce Kaczorowskiej, żem ciekawa reszty jej twórczości. Tym razem nie była, zaskoczona osobą mordercy, bo od któregoś momentu wyraźnie było widać, że jest coś nie tak z ... no, mniejsza o to, z kim 😁

W każdym razie historia jest taka, że pani mecenas Anna Hortowska całe życie jest zakochana w jednym mężczyźnie, mimo że po drodze nawet wyszła za mąż za kogoś przypadkowego (zyskując niezbyt sympatycznego pasierba). Tymczasem tenże mężczyzna, znakomity kardiochirurg Grąszyc, najpierw zakochał się i ożenił z eteryczną panienką, którą Hortowska pielęgnowała w chorobie, a po jej śmierci był długo sam, aż poznał - w charakterze pacjentki z lekko przesuniętym sercem - młodziutki demon seksu Magdę. Magda ma tak naprawdę serce nakierowane w stronę kasy i właśnie się zorientowała, że bliski współpracownik Grąszyca ma większe szanse na karierę i to zagraniczną niż jej świeżo poślubiony małżonek, więc romans kwitnie. Ale była kiedyś dziewczyną tego pasierba, który również miał co do niej plany, więc sytuacja się zagęszcza. W dodatku pojawia się - z Ameryki - nieślubny syn Hortowskiej, o którym nikt nic do tej pory nie wiedział... 

A' propos tego syna - autorka przedstawia jego sprawę następująco: gdy się miał urodzić, do Polski przyleciała ciotka Hortowskiej z mężem, właśnie z USA i gdy po kilku miesiącach odlatywali z powrotem, zabrali dziecko ze sobą. Powiedzcie mi, jak to niby byłoby możliwe? Co z dokumentami? 

Początek:

 Zdjęcia końca nie będzie, bo wszystko tam na ostatnich stronach podane na tacy 😁

Wyd. Czytelnik, Warszawa 1988, 191 stron

Seria z jamnikiem 

Z własnej półki (z knihobudki 25 sierpnia 2025 roku)

Przeczytałam 7 października 2025 roku

 

Jak nie urok to wyżymaczka, więc w poniedziałek znów miałam zalanie, a potem nie spałam do trzeciej w nocy (nie mówcie, że nad ranem, skoro nawet o szóstej jest jeszcze ciemno), no bo przecież trzeba się przejmować, nastawiać uszu, czy znowu nie kapie, myśleć o remoncie. Z tym, że tym razem to nie z pionu, żeby iść wreszcie z siekierą do Spółdzielni, tylko sąsiadka z góry miała zatkany odpływ, tzw. kratkę, wynalazek szatana. Mówił facet z Awarii, że jeśli wreszcie dostaną zlecenie na wymianę pionu, to zlikwidują te kratki wszędzie tam, gdzie jeszcze się ostały. Czyli dwie pieczenie na jednym ogniu się upieką. Ale czy to w ogóle nastąpi?

Pamiętacie, jak pisałam, że sąsiadka się pozbyła męża, ale chce jego emeryturę? No - to ją rodzinka męża wykołowała: zabrali gościa z Alzheimerem do banku, gdzie ona i on mieli wspólne konto, zlikwidowali je i założyli mu gdzie indziej nowe, pewnikiem upoważniając siebie 🤣 Sąsiadka z kolei założyła sprawę, bo jej nie wystarcza.

Ja założyłam nogę na nogę, bo wstałam dziś z globusem dla odmiany - i jakie to szczęście, że nic nie muszę. Jedyne, na co się zdobyłam, to telefon w sprawie Ojczastego, radzą sobie, natomiast chcą go w przyszłym tygodniu przenieść do 2-osobowego pokoju - ich problem, jak Ojczasty nie da spać tej drugiej osobie wołaniem czy majakami... Póki co, twierdzą, że łóżko ustawią w tej samej pozycji, żeby nie musiał na nowo się uczyć (że stolik czy kaczka po lewej stronie).

Z racji generalnego zwiększenia możliwości wychodzenia z domu zaglądam znów na Śmieciarkę i oto najpierw wyfasowałam fiszki do niemieckiego, a potem Dziennik zajęć szkoły stacjonarnej 🤣 Bardziej z ciekawości niż z potrzeby, w końcu nie wiem, jak taki dziennik wygląda i chętnie zobaczę. Chciałam jeden, wmuszono mi trzy (bo im zostało kilkanaście), nie pozostaje nic innego, jak zrobić sobie planner w jednym, a resztę wynieść do knihobudki. Albo oceniać swoje postępy w nauce angielskiego 😂

Bo wróciłam od października do regularnych lekcji, akurat 1-go było rozpoczęcie roku akademickiego, a ja znalazłam coś o nazwie Essential Grammar in Use Cambridge, ma toto 115 dwustronicowych unitów i tak sobie robię po jednym unicie dziennie, od 2 X, bo najpierw było uroczysta inauguracja przecież, nie że od razu do zajęć, trzeba się szanować 🤣 

Z budki przyniosłam tę Zapolską ładnie wydaną, na podmiankę - moje wydanie było z Biblioteki Klasyki Polskiej i Obcej, ale w brzydkiej popielatej oprawie, więc chętnie. Jednakże okazuje się, że co prawda w nowej jest 6 sztuk, a w starej 5 - ale wśród tych pięciu jest Panna Maliczewska, której nie ma w nowej (gdzie za to są Mężczyzna i Kobieta bez skazy). I co ja teraz mam zrobić?

 

A kiedyś jeszcze takie wzięłam:

 A wczoraj coś, co pewnie będę niedługo czytać:

 

Z wycieczki do miasta poezja/filozofia rynnowa: 

No właśnie!