Artur Morena - Czas zatrzymuje się dla umarłych

 

Ten milicyjny par excellence kryminał z PRL-u znalazłam w szafie na Fabryce, a to dlatego, że kiedyś tam wyniosłam trochę książek, co miały być odebrane ze Śmieciarki, ale oczywiście po część z nich się nie zgłoszono. To już taka przypadłość śmieciarkowa, ludzie się zgłaszają natychmiast ja chcę, ja chcę, a potem nie odbierają. No, i Czas zatrzymuje się dla umarłych leżał wśród tych nieodebranych, to wzięłam do przeczytania "na drogę do Dżendżejowa". 

Powiem Wam, że bardzo ciężko ostatnio już znosiłam te jazdy i w sobotę pomagałam sobie powtarzaniem mantry to już ostatni raz, to ostatni raz. Toteż i w samym Dżendżejowie miałam takie dziwne uczucie rozstawania się z przeszłością. W końcu brat lada moment zlikwiduje to mieszkanie... Robiłam zdjęcia, kręciłam filmiki, wybierałam rzeczy do zabrania (wiele tego nie było). Szczególny rodzaj melancholii.

Z tego wszystkiego nawet nie miałam melodii do czytania i skończyłam dopiero dziś. Nie żeby jakoś specjalnie warto było 😏 Bohaterscy milicjanci walczą ze szpiegami 😕 ponosząc najwyższe ofiary (autor podkreśla, że zginęło "na posterunku" już 20 tys. milicjantów - rok wydania 1969). Najgorsze zaś było zakończenie, taki pojedynek przestępcy i karzącej ręki sprawiedliwości, godny sceny filmowej 😂 w opisie nudzi śmiertelnie. 

Ale ale, przypomniałam sobie, że na stronie 161 wyczytałam taką ciekawostkę:

Broniak siedzi w podmiejskiej restauracji w Stargardzie [...] Połyka ostatni kęs przypalonej jajecznicy. Odstawia talerz, kładzie na nim wyszczerbiony aluminiowy widelec. Kelnerka o czarnych włosach i bardzo czerwonych ustach podaje mu kawę w słoiku po musztardzie.

No kurde... żeby aż tak? Jakże się nam zmieniły standardy przez ostatnie pięćdziesiąt lat... Na szczęście 😁

Początek:

Koneic:

Wyd. Iskry, Warszawa 1969, 270 stron

Seria: Klub srebrnego klucza

Z własnej półki

Przeczytałam 16 maja 2023 roku

O tym, co przywiozłam z rodzinnego domu, napiszę już po powrocie z Pragi, a teraz inna zaszłość: nabytki śmieciarkowe sprzed jelitówki (czy mam dzielić życie na przed i po jelitówce?). Ktoś zamieścił zdjęcie spod śmietnika na naszym osiedlu i wypatrzyłam na nim ten pojemniczek ceramiczny nie wiadomo na co. Ponieważ ma tę dziurkę, to być może miał służyć do zawieszenia z jakimś małym kwiatkiem? Jest z Ikei. Poszłam, przyniosłam, umyłam i postawiłam koło zlewu, że może będę w nim trzymać gąbkę do mycia naczyń 😀 Aliści jeszcze nie podjęłam tej wiekopomnej decyzji!

I tu wchodzi, całe na biało, żelazko bezprzewodowe. Było w siatce obok tego pojemnika i nawet bym do niej nie zajrzała, ale akurat stała tam para młodych ludzi i wyjęła je z tej siatki, oglądała, po czym zrezygnowała. A moje domowe żelazko (jak najbardziej przewodowe) ma okrutnie przypaloną już stopę, więc wzięłam, w domu sprawdziłam, że działa i mam 😅 Było nowe, w sensie nie używane najwyraźniej, jeszcze w pudełku i z instrukcją.

Również koło jednego z osiedlowych śmietników były miski plastikowe i sama się zdziwiłam, że wcześniej nie wpadłam na ten pomysł: żeby manele pod umywalką powkładać do miski właśnie czy innego pojemnika, żeby móc wygodnie po nie sięgnąć wysuwając całą miskę, a nie wyciągać wszystko po kolei, żeby dogrzebać się do tego, co stoi w głębi. Tak więc dwie RÓZIOWE miski też zostały zagospodarowane 😁

 

Tyle śmieciary, a teraz nabytki ze sklepu. Nie żebym specjalnie po nie poszła, ale tak jakoś, przy okazji... Wzięłam tę łyżkę (czy jak to nazwać) do odławiania pierogów. W domu sobie przypomniałam, że przecież pierogów nie robię od wieków, a i gotowych nie chcę. W dodatku na metce przeczytałam, że to jest SZUMÓWKA. Cokolwiek to znaczy 😁 Jednakże przy najbliższych leniwych okazało się, że przydaje się i właściwie to jej potrzebowałam 😂 Podziwiajcie panią domu, która w wieku 60 lat odkrywa Ameryki!

 

No, a w Pepco (bez Pepco, jak wiadomo, nie ma życia) na półce wśród miliona innych pierdół stał taki ceramiczny pojemniczek, no żywcem dla mnie wymodzony! Nie mogłam przejść obojętnie! Na czosnek na przykład będzie, pomyślałam. Okazało się jednak, że mniejsza o czosnek, bo jest to idealne miejsce do trzymania ładowarki do telefonu 😃

To mówiłam ja, znana minimalistka!

A teraz idę się zacząć pakować na Pragę (czynność, której szczerze nienawidzę), jutro jeszcze do roboty, a potem pewnie - bezsenna noc, niech to szlag. I o 8:00 w czwartek wio. Powiedzcie, że będzie dobrze, proszę!

PS. Żeby nie było - mam naszykowane do zabrania książeczki Poczytaj mi mamo i nie zawaham się ich użyć, aby dostarczyć Wam codzienną porcję praskich wrażeń 😅