Katarzyna Łoza - Ukraina. Soroczka i kiszone arbuzy

Nie szukałam, sama mnie znalazła 💚 Po prostu stała wśród nowości na bibliotecznej półce i w końcu pomyślałam czemu nie. A przede mną przeczytało ją już dziewięć osób, czyli zainteresowanie jest. I trudno się dziwić, skoro wielu z nas ma teraz Ukraińców za sąsiadów albo kolegów w pracy. Czy w szkole.

Książka przystępnie napisana, obfitująca w historie z życia - autorka wyszła za mąż za Ukraińca, a więc i za jego rodzinę 😁 ma więc o czym opowiadać. Choćby o dziadku, który miał dwa problemy w życiu: ziemniaki, którymi trzeba było co roku obsadzić pole, żeby świnie miały co jeść i świnie, które trzeba było hodować, no bo co zrobić z ziemniakami 😂

Ukraina, kraj wielkich kontrastów albo może kilka krajów w jednym? 

Olbrzymia korupcja, niewiarygodna wręcz w oczach człowieka Zachodu (za jakiego się przecież uważam 😉) - bez łapówki nie załatwisz nic. Pielęgniarce w szpitalu też należy zapłacić za to, że ci zrobiła zastrzyk. Dziecku idącemu do szkoły trzeba kupić tornister etc. - ale także ławkę. Pięciolatek w przedszkolu z okazji SWOICH urodzin ma zanieść dyrektorce butelkę szampana.  Żeby obronić pracę naukową, należy zacząć odkładać pieniądze grubo wcześniej, bo to kosztuje kilkanaście tysięcy dolarów.

Parcie na reprezentacyjny wygląd - to zresztą zauważyłam już dawno na polskich ulicach, w wykonaniu Ukrainek wystrojonych w środku dnia jakby się wybierały na Sylwestra, bo elegancja równa się falbanom, cekinom, brokatom i obowiązkowym wysokim obcasom. O zamiłowaniu do drogich zagranicznych marek nie wspominając. Głównie włoskich, co wiąże się z kolei z ogromną liczbą kobiet ukraińskich, które wyjeżdżały do Włoch zarobkowo - wyobraźcie sobie, że pieniądze przysyłane przez nie do kraju wynosiły prawie 8% PKB! - i tu z kolei powstał problem "włoskich dzieci", najczęściej wychowywanych przez dziadków, a mówi się o kilku milionach takich dzieci. Teraz z kolei młode kobiety wolą zostać surogatkami, o czym słyszeliśmy dużo, gdy wybuchła pandemia i zagraniczni rodzice nie mogli zgłosić się po odbiór noworodków. W samym Kijowie działa około 60 takich prywatnych klinik (dane sprzed wojny).

Jedzenie. Wiedzieliście, że w Ukrainie są pomniki: placka ziemniaczanego, pieroga i ogórka kiszonego? 😁 Mąż autorki, zanim wspólnie zamieszkali, zaczynał dzień od barszczu i schabowego. Teściowa w ogóle nie uznaje czegoś takiego jak kanapki jako posiłek. Sało czyli solona słonina - można spróbować sała w czekoladzie, zwanego lwowskim snickersem 😁 Barszcz, pierogi i sało to święta trójca dań narodowych. Pierogi robi się inaczej niż u nas - nie wałkuje się ciasta i nie wycina szklanką krążków, tylko lepi się małe kuleczki, rozgniata je w palcach i napełnia nadzieniem. Im mniejsze pierogi (podstawa niedzielnego obiadu), tym większy szacun dla gospodyni. Autorka wspomina też o torciku wątróbkowym, ale chyba nawet nie chcę wiedzieć, co to jest 😁

Ciekawostka: na weselu można spodziewać się wizyty tak zwanych zaporożców. To osoby, które nie zostały zaproszone, ale i tak postanowiły przyjść. Nie można ich wyprosić i należy im się poczęstunek, ale nie miejsce za stołem 😁

Początek:

Koniec:

Wyd. Wydawnictwo Poznańskie 2022, 291 stron

Z biblioteki

Przeczytałam 25 sierpnia 2023 roku

Nagle okazuje się, że jest HANDLOWA NIEDZIELA. Co za debilny termin (jak sklep komercyjny za komuny) 😂 Przemyśliwam więc nad udaniem się po ten sławetny ryżowar... znalazłam dwa poważne powody, dla których należy go mieć. Właściwie trzy. Oto one:

1/ nie trzeba pilnować gotowania 

2/ nie paruje, jak z garnka na kuchence (a mam okropną wilgoć w domu)

3/ nie zajmuje miejsca na kuchence w momencie, gdy gotujecie czy smażycie coś do tego ryżu 

Dobrze mówię? 

Tyle że pewnie w galerii handlowej dziś tłumy z okazji tego niedzielnego handlu i w dodatku przed rozpoczęciem roku szkolnego, nie?

PS. Przypomniałam sobie. Dziś rano czytałam, że chyba mam osobowość ANANKASTYCZNĄ 😂

Jednym z typowych zachowań jest tworzenie planów, list, zwracanie ogromnej uwagi na szczegóły przy jednoczesnej utracie sensu wykonywania zaplanowanych czynności. Albo wkładanie wysiłku w tworzenie planu, którego z braku czasu nie realizują. Ponadto osoby z osobowością anankastyczną cechują perfekcjonizm, niemożność delegowania zadań i siłą rzeczy nadmierne poświęcanie się pracy  (pracują również na urlopie, by mieć wszystko pod kontrolą).  

Jeszcze inne charakterystyczne zachowania to nieumiejętność pozbycia się niepotrzebnych rzeczy, nadmierne oszczędzanie, wręcz skąpstwo. Ponadto duża skrupulatność i sztywne przestrzeganie zasad moralnych, przepisów, reguł i nietolerowanie tego, że ktoś inny może iść na skróty.

Kurka wodna!