Marie Poledňáková - S tebou mě baví svět

 

Dopiero co czytałam po czesku (i nic o tym nie napisałam...), ale wzięłam kolejną książkę, bowiem - jeśli tylko nic się nie rypnie - za dwa miesiące do Pragi. Czas najwyższy zacząć się wczuwać, języka sobie więcej przypomnieć itd. 

Najpierw tylko przyglądałam się biletom, mając w pamięci marzec 2020 roku, kiedy to je sobie nabyłam i w kilka dni później już był lockdown, ten pierwszy, prawdziwy. Niby wiedzieliśmy, co się w Chinach działo, ale jakoś nie dopuszczało się myśli, że u nas też coś takiego będzie... Aleśmy przeżyli historyczne czasy, co?

W końcu jednak zdecydowałam się, bilety kupiłam i nawet sześć książek w moim zwyczajowym praskim antykwariacie  - tak na konto wyjazdu już, bo przesyłka tyle kosztuje, że poprosiłam Věrę, żeby je na razie odebrała i trzymała, a ja je sobie w maju przywiozę. 

Dobrze, więc nastawiam się, że jadę i dziś zaprowadziłam zeszyt na ten wyjazd - w pracy już luźniej, mogłam się poświęcić kserowaniu i wklejaniu, a co 😁 Zwłaszcza, że Derechcja znów wyjechała na dwa tygodnie, więc nie ma całkiem zbędnego zawracania głowy.

Tymczasem przeczytałam z ogromną przyjemnością kolejną książkę reżyserki Marie Poledňákovej (bo jedną już mam za sobą). I bardzo się cieszę, że zostały mi jeszcze dwie do czytania, w tym ta biograficzna czy wspomnieniowa, są na zdjęciu półki niżej.

Z tobą mnie bawi świat to historia trzech przyjaciół (chirurga, kompozytora i dźwiękowca), którzy mają zwyczaj co roku wyjeżdżać razem na tydzień do chaty w górach, ale ich małżonki za którymś razem mają już dość tych kawalerskich wypraw, gdy one zostają z całym gospodarstwem i dziećmi na głowie, więc postanawiają ich zaszantażować, że będą mogli pojechać tylko wtedy, gdy zabiorą te dzieciaki ze sobą. Oczywiście kobitki myślą, że w życiu i że skończy się wspólnym wyjazdem, ale panowie nie dają się podejść, zabierają szóstkę dzieciarni i w góry!

To już sobie można dośpiewać, jakie ich tam czekają przygody i jak będzie wyglądać opieka, zwłaszcza, że najmłodszy Matysek nie ma jeszcze roku 😂

Początek:

 Koniec:

Półka

Wyd. Premiéra Studio, Praha 1997, 157 stron

Z własnej półki (kupione online 2 lipca 2020 w Antykwariacie 11 za 44 korony)

Przeczytałam 13 marca 2022 roku

 

Najpierw był film, jeszcze za komuny, w 1982 roku - i on jest do tej pory jednym z tych kultowych, ciągle powtarzanych w telewizji, a nawet został wybrany przez widzów komedią stulecia. Przywiozłam płytkę z Pragi w 2017 roku i już kiedyś obejrzałam, ale i tym razem nie mogłam sobie odmówić kolejnego seansu 😍

 

 

W tych dalej niewesołych czasach rozbawiła mnie wiadomość, że na google maps objawił się (na Wawelu) pomnik Ofiar Jana Pawła II i że kuria krakowska z tym napisem dzielnie walczy. Natychmiast zajrzałam i na wieczną rzeczy pamiątkę zapisałam obraz:

Sprawdzałam ponownie wczoraj i przedwczoraj, napisu już nie było, ale jakby pomnika samego też nie 😂

Jeszcze bardziej mnie rozbawił Pomnik Czynu Polaków Robaków, jak ponoć kiedyś przemianowano na internetowej mapie jeden z pomników w Szczecinie. Ach, ta nasza cudowna pomnikoza i martyrologia 😂

Naród mamy przecież dzielny i walczący. W sobotę rano powiesiłam na klatce mema. Wracam z cmentarza - zerwany. W niedzielę około 7 rano przykleiłam następny. Wyglądam przez judasza dwie godziny później - nie ma. Córka przypuszcza, że to pewna sąsiadka wyrosła w PRL-u (ja też, ale ona dłużej w nim rosła), znana w bloku wyznawczyni partii bezprawia, jednocześnie kościółkowa, pewnie wychodziła na poranną mszę i zrobiła porządek. Jeszcze nie daj Boże Putin spuści bombę na nasz blok albo co, lepiej się mieć na baczności.

Córka proponuje, żebym znów przykleiła wychodząc do pracy i obudziła ją, ona będzie siedzieć przy drzwiach i jak tylko usłyszy podejrzany hałas, zaraz wyjrzy i zapyta, w cziom dieło, ale mnie się nie chce już w to bawić...

Za to przeglądałam  znów Zupy świata, szukając czegoś, do czego nie będzie potrzebna baranina, wieprzowina, wołowina, cielęcina, kura, kaczka, gęś, dziczyzna. I wiecie co? Jest sporo propozycji, które tego nie zawierają. Na początek wynotowałam pięć numerów, dziś zaczęłam od gruzińskiej popularnej. O kurde, herbata kiedyś taka była.

 

Właśnie się ugotowała i teraz czekam, aż przestygnie, żeby jej nadać ten ostatni szlif żółtkowo-keczupowy (na razie robi wrażenie ryżanki). Jak bardzo ma być przestudzona tego oczywiście nie wiem. Szafranu też oczywiście nie miałam, a estragonu szukałam i szukałam, odkryłam, że w jednej szufladzie koniecznie trzeba zrobić porządek z przedwojennymi przyprawami (mniejsza o to, sprzed której wojny) - estragon się znalazł, a z jakich dób pochodzi, nieizwiestno. Data produkcji 9 kwietnia, ale bez roku, za to słoiczek ma wygląd lekko z komuny, a cena wydrukowana 16 zł i przekreślone na 50. Herbapol Łódź. Ale po pierwsze ciągle pachnie, a po drugie wysypałam trochę na talerzyk, czy coś się nie zalęgło - nie, więc dodałam do zupy 😁

I tak to.